Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zijn bands of artiesten die al meer dan dertig jaar meedraaien nog steeds relevant? Je zou geneigd zijn om ontkennend te antwoorden als je aan levende lijken als de Rolling Stones of Neil Young denkt. Het is maar enkelingen gegeven om in het aanzicht van de AOW-leeftijd nog steeds te klinken als een Young High Potential. Killing Joke mocht tijdens het laatste Roadburn weliswaar jammerlijk falen, op plaat klinkt de inmiddels 34 jaar oude band strak, hard, cynisch en donker. En fris genoeg om door te gaan voor een band die bijvoorbeeld net een heel overtuigend vierde album heeft uitgebracht; niet zijn veertiende (exclusief live- en remixalbums).
Maar ook los van al die - inderdaad redelijk nutteloze - voorkennis is MMXII gewoon een geweldig album. Frontman Jaz Coleman klinkt minstens even goed als tijdens de periode van 'Love Like Blood' en switcht makkelijk tussen wave-achtige galm en agressieve sneer. En dat is eigenlijk wat de band het hele album doet: zowel heerlijk doemwaven als agressief, bijna machinaal doorstampen. Het ene moment hortend en stotend, het volgende vol swing en groove.
Meest opvallend is dat het uiteindelijk allemaal om Jaz Coleman draait. Wellicht hoort de band het niet graag - misschien Coleman zelf ook niet - maar zonder zijn stem en overtuigende voordracht zou er veel te weinig gebeuren om de aandacht erbij te kunnen houden. Repetitief als stampende techno/industrial wordt hier vooral riff op riff op riff gestapeld, zonder dat die riffs erg veel van elkaar verschillen. Maar dat is allemaal niet erg, want Coleman krijgt zo extra kans om te schitteren en dat doet hij van begin tot eind. Zijn zanglijnen zijn zonder uitzondering donker en melodieus, met de juiste dosis jarentachtigdoem om het een naargeestige, cynische ondertoon te geven.
Het duurt uiteindelijk tot het slotnummer voordat Killing Joke lichtelijk gas terugneemt, maar zelfs dat nummer is nog krachtig en vitaal. Zoals heel MMXII kracht en vitaliteit ademt, met een frontman in de bloei van zijn leven. En als het allemaal zo goed is, wordt leeftijd een futiel begrip.
http://www.kindamuzik.net/recensie/killing-joke/mmxii/22815/
Meer Killing Joke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/killing-joke
Deel dit artikel: