Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de opnames van de nieuwe Lamb-plaat trokken Louise Rhodes en Andy Barlow van Lamb zowat de halve wereld rond. Na Amsterdam, Barcelona en Australië (!) trok het duo zich samen met de overige bandleden terug op een boerderij in het inmiddels legendarisch geworden Britse kuststadje Bath. Nauwelijks tien weken nadat de opnames werden voltooid, ligt Between Darkness and Wonder op u te wachten in de betere platenzaak.
Het album kampeert sindsdien onafgebroken in onze cd-lader en het heeft ons uiteindelijk buitengewoon veel moeite gekost om lijf en leden ongehavend uit de strijd te laten komen. Between Darkness and Wonder schenkt de luisteraar immers een indrukwekkend klank- en lichtspel met als voornaamste uitgangspunt de exploratie van het oneindige oppervlak tussen 'duisternis' en 'verwondering'. Louise Rhodes' gelouterde zoektocht naar de innerlijke ziel laat ons kennismaken met een volwassen vrouw die haar lot meer dan ooit verbonden heeft aan de onvoorwaardelijke liefde, zonder blind te blijven voor de nadrukkelijk dreigende schaduwzijden. De ruggengraat van de groep wordt echter nog altijd gevormd door Andy Barlow, die ook nu weer jongleert met complexe ritmes en rigide beats.
Toen we Lamb eerder dit jaar zagen schitteren in de Londense Brixton Academy, hadden we reeds in de smiezen dat het nieuwe materiaal angstvallig dicht tegen de perfectie aanleunde. Songs als 'Sun', 'Till the Clouds Clear' en 'Wonder' (de bloedmooie single) beitelden zich vast in ons geheugen en eenmaal we de definitieve versie te pakken hadden, gingen we gestaag door de knieën. Met de zinssnede "Don't know if God exists/But there's some magic out there" ('Wonder') richt Lou de blik zelfverzekerd naar de skyline, terwijl een contingent strijkers (gearrangeerd door David Campbell, jawel, de vader van Beck) het refrein nog een platform hoger tilt. Apocalyptische taferelen spannen de kroon in een zinderend 'Till The Clouds Clear', dat halfweg ontaardt in een verwoestende orkaan die prompt elk contact met de buitenwereld verbreekt en Rhodes ternauwernood kan redden uit een verbeten strijd met haar demonen.
Met het twee jaar geleden verschenen What Sound bewees Lamb reeds dat ze nog weinig van doen hebben met de drum&bass-scene, het genre waar ze met hun heerlijke debuutplaat (1996) nog een frisse wind lieten doorwaaien. Dat de Mancunians echter nog lang niet aan het einde van hun Latijn zijn, staven ze op Between Darkness and Wonder glashelder met 'Sun', dat resoluut op het betere heupwerk mikt en live een vaste stek mag opeisen tussen publieksfavorieten als 'Cotton Wool', 'Fly' en 'Heaven'. De intensiteit van 'Sun' contrasteert dan wel sterk met de overige songs op de plaat, maar elke fan weet langzamerhand wel dat net in die tegenstellingen de kracht van Lamb schuilt. Hoewel, vandaag de dag liggen de interne verhoudingen tussen Louise en Andy beter dan ooit - dit was in het verleden wel eens anders - en heeft het duo voor het eerst zelfs de volledige band binnen het opnameproces betrokken. Een evolutie die Lamb zich zeker niet hoeft te beklagen, want de harmonieuze werkrelatie tussen Rhodes en Barlow heeft, enigszins vanzelfsprekend natuurlijk, geleid tot hun meest consistente en uitgebalanceerde plaat tot nog toe.
Hebben we hiermee alles gezegd? Nope, want Between Darkness and Wonder heeft nog zoveel meer te bieden. Lou's hemelse stem bezorgde ons in het verleden ('Gabriel', 'What Sound' en het onsterfelijke 'Gorecki') meermaals een krop in de keel en we kunnen er ook nu niet genoeg van krijgen. In 'Learn' vleit ze haar vocalen majestueus rond de al even wonderbaarlijke arrangementen van de Chi 2 strings, het kleurrijke duo dat sinds kort ook live deel uitmaakt van de band en vroeger ook al Moby begeleidde. Nog meer dan op de vorige platen boren Rhodes en Barlow op hun nieuwste een brede waaier aan gevoelens aan: in 'Stronger' haalt de onzekerheid ("I'm so afraid/something is broken now") de bovenhand, het intieme 'Please' (waarin Barlow z'n uiterst efficiënte elektronische trukendoos een poetsbeurt geeft) is gehuld in een mistgordijn van verlangens, en in het op hoop berustende 'Sugar 5' laat Lamb nog eens lekker ouderwets de bassen uit de speakers knallen. Tenslotte is het opnieuw de beurt aan Louise Rhodes om ons en grandeur monddood te maken in het uit het hart gerukte 'Hearts and Flowers', met het tranentrekkende refrein "Sometimes I'm so alone/even in your arms. Like each of us keeps a little wall/inside our hearts". Kleenex kan zich alvast beginnen voorbereiden op een duizelingwekkende eindejaarsomzet!
Between Darkness and Wonder mag dan een stuk minder toegankelijk zijn dan What Sound, zij die geduld oefenen zullen na verloop van tijd beseffen dat ze goud in handen hebben. In het grijze Manchester is het wolkendek op vijfenveertig minuten tijd helemaal opengetrokken, wij hebben in die korte tijdspanne hemel, aarde, licht en vuur overwonnen. We zijn Lamb eeuwig dankbaar!
Wie Lamb binnenkort aan het werk wil zien in de Benelux, kan zich alvast als de bliksem naar de dichtstbijzijnde voorverkooppunten spoeden. Dit zijn de concertdata:
9/12 Koninklijk Circus, Brussel
11/12 013, Tilburg
12 en 13/12 Paradiso, Amsterdam
http://www.kindamuzik.net/recensie/lamb/between-darkness-and-wonder/4581/
Meer Lamb op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lamb
Deel dit artikel: