Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lawrence is de schaduwster van de Duitse dansmuziek. De schuchtere prins uit Hamburg die zich soms beweegt in Keulse kringen maar altijd een compleet eigen muzikale visie weet te produceren. In 2002 verscheen zijn debuutalbum vol mistige stadstechno dat vooral een weg vond naar de meest vergevorderde connaisseurs. In de gevaarlijke periode rond de feestdagen waarin menig interessante release voor altijd onzichtbaar kan worden, verschijnt The Abscence of Blight, een magistrale plaat die onder geen beding mag worden vergeten.
In vergelijking met het Kaleidoscopische Lawrence is The Abscence of Blight homogener, strenger in zijn focus. De plaat is op twee invloeden verankerd: de melodische melancholie van Detroit en de ritmische shuffle van Keulen. Tussen die twee steunpunten schept Lawrence genoeg ruimte om zijn uit duizenden herkenbare klanken te weven. Een term die niet toevallig is gekozen; de opbouw van een Lawrence track is een zorgvuldig weven van xylofoon, lange waaiers, zachte bas, subtiele clicks, eigenzinnig roterende hi-hats die plotseling in elkaar passen wanneer de lome beat verschijnt.
Het totale effect is een weidse vorm van house, die raakvlakken kent met die typisch Duitse landschapsmuziek van Gas. Maar waar Wolfgang Voigt in de natuur wil verdrinken, lijkt Lawrence op zoek te zijn naar een intieme immensiteit, een versmelting die moet leiden naar bezielde of juist onbekende landschappen van de psyche. Het artwork van de plaat suggereert een fascinatie met verval, waar uit gebroken architectuur en technologie nieuw leven ontstaat maar die betekenissen zijn nooit dwingend. Wie de muziek van Lawrence betreedt neemt zijn eigen gebroken hart, sneeuw van de ziel, geesten van de taal, verlaten steden of vervagende herinneringen mee.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lawrence/the-abscence-of-blight/4913/
Meer Lawrence op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lawrence
Deel dit artikel: