Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eind jaren negentig nam Le Charmant Rouge al eens een plaat op. Hun officiële debuut, zoals ze het zelf noemen. Niet dat die plaat vol electrorocknoise ooit uitkwam. Maar toch, de drie Oostenrijkers rekenen 'm mee. Dat maakt Post No Bill hun derde plaat. Twee jaar geleden brachten zij immers Winzer uit dat veel meer in de doorsnee rocktraditie past. Twee platen dus om snel te vergeten.
En dat is eigenlijk verdomde stom van Le Charmant Rouge. Zo missen ze namelijk de kans om uitzonderlijk goed te debuteren. Post No Bill is namelijk een prachtplaat vol post-rock die teruggrijpt op de krautrock van Can en Neu!, in andere momenten dicht tegen My Bloody Valentine aan schurkt. En altijd zijn er die betoverende melodielijnen die Le Charmant Rouge langzaam aanvult met lagen geluid. Of – zoals in het machtige 'Rosi Labouche' – synthpatronen en onvaste zang.
En nu maar hopen dat de leden het niet weer te druk hebben met spelen in al die andere Karate Joe-bandjes als Mimi Secue, Songs Of Suspects, The Beautiful Kantine Band, Glim And Contour. Dan moeten we immers weer minstens twee jaar wachten op die tweede, pardon vierde plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/le-charmant-rouge/post-no-bill/6909/
Meer Le Charmant Rouge op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/le-charmant-rouge
Deel dit artikel: