Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je hoort nog net geen autowielen kraken op het gemalen baksteen van een of ander landweggetje, maar Can I Come By? van de Nederlandse Lea trekt wel krom van de roots. Diep zuidelijke, Amerikaanse roots. Het belangrijkste nieuws is dat de plaat ook geloofwaardig klinkt. Niet zo eigenzinnig als Jolie Holland of sexy en doorleefd als Lucinda Williams, maar gewoon verdraaid geloofwaardig.
Lea omringt zich met gitarist Jan Peter Hoekstra van The Sheer, drummer Jeroen Kleijn (El Pino, Johan) en bassist Reyer Zwart (Anne Soldaat). Naar verluidt is de plaat die Jack White met countryzangeres Loretta Lynn maakte het grote voorbeeld voor Lea en haar muzikanten geweest. Dat hoor je soms, wat als compliment opgevat mag worden, maar Lea is van nature net iets meer folky dan cowgirl.
Ze komt het beste uit de verf in rustig kabbelende liedjes als 'Suzanne' (niet van Cohen, hoewel zijn inspiratie niet ver weg is), maar er moet voor de jongens ook iets te doen zijn, dus schieten ze hier en daar uit hun slof met kleine explosies. Wel zo aardig voor de balans in de plaat. Het songschrijverschap van Lea zal ongetwijfeld verder rijpen; haar debuut Can I Come By? is een geslaagde proeve van haar kunnen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lea/can-i-come-by/20770/
Meer Lea op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lea
Deel dit artikel: