Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Is een naam belangrijk voor een muzikant? Ja, natuurlijk is een naam belangrijk! Is het naar om te zeggen dat Lilian Hak een beetje een lelijke naam is? Een naam bovendien die absoluut niet past bij de muziek die deze Utrechtse dame maakt? Hij doet in elk geval niet denken aan de vamp die zij in werkelijkheid is. Laten we dat obstakel dan maar meteen uit de weg ruimen: Lilian Haks tweede album Love’s Victory March mag er wezen.
Lilian Hak houdt er wel van haar luisteraar op het verkeerde been te zetten. Ze trekt hem aan en stoot hem weer af. Ze is een ijskoningin, net als Goldfrapp. Net als Björk en Madonna in haar Ray of Light-periode. Iemand met een afstandelijke, bijna arrogante blik in haar ogen, die je niet zomaar benadert. Echter, ze is ook een gepassioneerde dame, die uitbundig danst, haar gevoel op tafel gooit en op een onbewaakt ogenblik zomaar met haar nagels diep in je gezicht kan krabben.
Love’s Victory March is, met andere woorden, een intense plaat. Net als bij Goldfrapp wordt het toneel voor dit spel gevormd door spannende elektronica, waarbij Britse producers als Scanner en Vector Lovers hun invloed doen gelden (zij maakten al remixes voor Hak). Bij haar eerste album Silence Feels Safe kreeg Hak nogal eens het verwijt haar sound beter voor elkaar te hebben dan haar liedjes, daar is dit keer geen sprake van. Opener ‘Desire in Overdrive’ probeert direct onder de huid te kruipen, single ‘Faces’ slaagt daar het best in.
Halverwege de plaat verliest Hak wel een beetje haar evenwicht. Het donkere ‘Sin City’ zoekt nadrukkelijk de grens op en nummers als ‘Siren’ en ‘Ice’ klinken wat te theatraal. Love’s Victory March is niettemin een gedurfde en voor het overgrote deel geslaagde plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/lilian-hak/love-s-victory-march/14569/
Meer Lilian Hak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lilian-hak
Deel dit artikel: