Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Authentic is na vijf jaar relatieve radiostilte LL Cool J's veertiende studioalbum. Met inmiddels dertig jaar als professionele artiest op de teller, is Authentic zijn eerste plaat die niet wordt uitgebracht door Def Jam Recordings. Het is naar eigen zeggen een volwassen album geworden: "I'm not pandering to chase teenagers. They're welcome to listen to it, but it's really a record for their parents."
Dat geen enkele zestienjarige op een nieuw LL Cool J-album zit te wachten is evident, maar of hun ouders dat wel doen is ook nog maar de vraag. Hoewel, met gastverschijningen van onder meer Tom Morello (Rage against the Machine), Earth, Wind & Fire en Eddie Van Halen probeert de 45-jarige acteur en artiest in elk geval aan te sluiten bij (een deel van) hun belevingswereld. Het zijn inderdaad geen doorsnee gastbijdragen aan een veronderstelde hiphopplaat, maar op Authentic gaat Uncle L alle kanten op.
Dat klinkt wat pretentieuzer dan het daadwerkelijk is, want het is voornamelijk krampachtige borstklopperij wat de klok slaat. LL Cool J was en is nog steeds the greatest who ever did it en wanneer hij niet heerst achter de microfoon, acteert hij op het hoogste niveau. Tot zover de meester zelf. Nu komt hij nog wel weg met zijn gimmick ladies love. Het is juist dat alfamannetje in hem dat zo geforceerd aandoet. Zijn brag and boast is niet alleen één groot toneelspel, het is bij vlagen ook nog eens onnavolgbaar: "I got a lot of crazy stuff on my mind / Like what's the real reason that the pope resigned? / I got Van Halen, I don't need a bassline." Nee, LL klinkt veel oprechter wanneer hij reflecteert (opa vertelt) of zijn luisteraar een hart onder de riem probeert te steken.
Uiteraard past de zelfbenoemde duizendpoot zich aan zijn gastartiesten aan. Zo is de samenwerking met Seal ('Give Me Love') wat sonischer van aard en is zijn collaboratie met Earth, Wind & Fire ('Something about You (Love the World)') een soulvolle bedoening. Bij de feature met Eddie Van Halen ligt de focus vanzelfsprekend meer op het elektrische gitaarspel. Een ander goed voorbeeld is het opzwepende 'Whaddup', dat LL begin dit jaar al ten gehore bracht tijdens de 55ste editie van de Grammy Awards, toen hij host van de avond was. Hierop komt duidelijk de rauwere, meer op rock geënte aanpak van Travis Barker en Tom Morello naar voren.
Hoewel de stijlen uiteenlopen en Uncle L van tijd tot tijd wat zoekende lijkt, hebben de betrokken producers Poke en Tone (ook bekend als The Trackmasters) er nog een toegankelijk geluid van weten te maken. De beats klinken slick, alsof ze van een teflonlaag zijn voorzien. Dit sluit goed aan bij LL's energieke en soms ietwat geforceerde wijze van rappen, maar het geeft het album tevens iets kunstmatigs en vluchtigs. De waslijst aan wereldsterren is zonder meer imposant, maar dit kan LL's irrelevantie in het huidige muzieklandschap helaas niet verbloemen. De man behoort absoluut op een voetstuk, maar albums als Authentic doen alleen maar afbreuk aan zijn indrukwekkende loopbaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ll-cool-j/authentic/24009/
Meer LL Cool J op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ll-cool-j
Deel dit artikel: