Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Tsja, als je niet helemaal precies weet welke muziekstijl er wordt bedreven, dan kan je het altijd nog psychedelisch noemen. Bij Low Low Low La La La Love Love Love, een bandnaam die we voor het gemak maar niet al te vaak zullen herhalen, gaat het ook om een ratjetoe aan verschillende invloeden en stijlen. Toch lijkt de bron op Last vooral semi-akoestische folkmuziek te zijn. Daarbij verandert het landschap in sneltreinvaart van kabbelende beekjes naar ruige bergtoppen.
Voordat ze in het hoekje van classic rock werden gehouden, maakte Led Zeppelin eigenlijk ook hun eigen rockende blues. Zo geeft ook deze band een eigen interpretatie van traditionele genres. Abstract is het overigens lang niet altijd, want in bijvoorbeeld het drie minuten durende 'Burrow' krijg je aanstekelijke, duidelijk door Neil Young geïnspireerde folkrock te horen. En 'A World in Ruin' is binnen dit anarchistische spectrum een betrekkelijk eenvoudig liedje op de akoestische gitaar.
Om eerlijk te zijn: het zullen best lieve jongens zijn, maar toch wil je ze niet gelijk thuis uitnodigen. Afgaande op dit album krijg je de sterke indruk dat ze met hun vieze schoenen over het zojuist geboende laminaat gaan lopen. Binnen de kortste keren hangen de bandleden in de gordijnen. Veilig de cd op de bank luisteren, dat is dus het onmiddelijke advies. Dan moet je alleen nog wel oppassen dat je niet zelf gelijk gaat trippen in de huiskamer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/low-low-low-la-la-la-love-love-love/last-3382/25793/
Meer Low Low Low La La La Love Love Love op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/low-low-low-la-la-la-love-love-love
Deel dit artikel: