Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Magisch! Beter kan het concert van múm vorige maand in de AB nauwelijks omschreven worden. Dat dit majestueuze gevoel nauwelijks een etmaal later effectief tastbaar zou worden, hadden we zelfs in onze stoutste dromen niet durven voorspellen. We zijn de goden dan ook ontzettend dankbaar voor deze sympathieke geste, want sindsdien is Summer Make Good - de derde plaat van múm - niet meer uit onze cd-speler weg te branden.
Onze eerste kennismaking met dit exceptionele bandje dateert van 1997, toen de tweelingzusjes Valtysdóttir lieflijk poseerden op de hoes van Folds Your Hand Child, Walk Like a Peasant, een van de felbegeerde paradepaardjes van Belle & Sebastian. Zeven jaar later zijn de wegen van Gyda en Kristín Anna echter gescheiden en moet deze laatste het alleen zien te redden in het elektronische labaratorium van Örvar Póreyjarson Smárason en Gunnar Örn Tynes, de twee andere drijvende krachten achter múm. Je zou kunnen veronderstellen dat het vertrek van Gyda (wegens het volmaken van haar cellostudie) een behoorlijke hypotheek legde op de verdere muzikale evolutie van de groep, maar niets blijkt minder waar, want Summer Make Good (het album werd nota bene opgenomen in een vuurtoren) klinkt zowaar nóg experimenteler en kleurrijker dan het al zo briljante Finally We Are No One, hun doorbraakplaat uit 2002. In het buitenaardse universum van múm staat kleurrijker echter allesbehalve synoniem voor vrolijker, want de graafwerken van het trio brachten enkel donkere tinten aan het organische aardoppervlak.
Hoewel de bandleden tegenwoordig meer tijd in Berlijn dan in Reykjavik doorbrengen, zijn múms Scandinavische roots duidelijk aanwezig (de miniatuurtjes 'Away' en 'Stir'). Poolwind, geisers, warmwaterbronnen, vulkanen: met een beetje fantasie waan je je zo in een afgelegen en ijskoud IJslands dorpje, precies datgene waar ook de jongens van Sigur Rós geboren en getogen zijn. Het ijle kinderstemmetje van Kristín Anna tekent ook nu weer voor enkele bloedstollend mooie momenten, het nagenoeg onweerstaanbare 'Weeping Rock, Rock' is er één van. De song steekt van wal als een treurmars, maar zwelt langzaam aan tot een symfonisch opus vol transcendente geluidjes en warse melodieën. De twinkelende sterren slingeren zich rond de kristallen hemelpoorten en alvorens we een stuk wegdromen in de eenzame nacht fluisteren de elfjes ons sensueel hun allerdiepste geheimen toe. Een min of meer vergelijkbaar tafereel sluipt ook een etmaal later onze richting uit, al is het wiegeliedje dit keer omgedoopt tot 'Nightly Cares', dat finaal opgesmukt wordt door een zeemzoete melodica.
Dragen nog bij tot de bijzonder aparte sound (luister maar eens naar al het fraais wat het Waitsiaanse 'The Island of Children's Children' uit z'n hoed tovert) van múm: banjo, accordeon, synthesizers, orgel, trompet, Chinese harp, viool en xylofoon. En een speeltuin toeters en belletjes. Smárason en Tynes tikten bovendien enkele analoge versterkers op de kop en we weten niet hoe het in IJsland zit met de rommelmarktcultuur, maar ook de stokoude grammofoonspelers geven de nummers een bijzonder authentieke glans.
Voelt u ons komen? Ja, we zijn lichtjes euforisch over de nieuwe múm! Alleen jammer dat het trio de lente vooropgesteld had als releasedatum, want Summer Make Good valt bij voorkeur te consumeren in het diepste putje van de winter. Whatever … meesterwerk(je)!
http://www.kindamuzik.net/recensie/m-m/summer-make-good/5965/
Meer múm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/m-m
Deel dit artikel: