Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Regelmatig bracht Rutger Zuyderveldt de afgelopen twee jaar kleine cd-tjes uit in eigen beheer, gestoken in zelfontworpen hoesjes en gevuld met sympathieke muziek die steeds beter werd, steeds verfijnder en evenwichtiger. Bij het jonge Engelse label Lampse merkten ze dat ook op. Daar kreeg hij de Arnhemmer de mogelijkheid om een ‘echt’ album uit te brengen van vijftig minuten, op een cd van normale grootte. Het is meteen zijn beste werk tot nu toe. Beter gezegd: het is behoorlijk briljant.
Vooral de drones van Machinefabriek maakten indruk. Lange nummers die vanuit kleine friemelgeluiden langzaam uitgroeiden tot donderende geluidswolken. Niet zo gek dus dat Marijn grotendeels is gevuld met drones. Alleen in het begin blijven de ontladingen achterwege. Daar wordt een droeve melodie gespeeld op een ontstemde piano, zo eentje waarvan elke toon meteen afbuigt. Op de achtergrond ruist het zachtjes, af en toe klinkt er een lawaaiige oprisping - kreukels in de tape als we de titel mogen geloven. Ook op ‘Wolkenkrabber’ wordt die piano gebruikt, alleen wordt er minder gepingeld en meer gedroned. Een lange, fluisterende drone die pas op het eind wat volume krijgt.
Later op het album is de sfeer drukkender. Zoals op ‘J’espere Ca’, dat begint met pianoaanslagen die struikelen over hun eigen echo en verderop het nummer langzaam verstrikt raken in kluwen van noise en ruis. Daar is het donker en koud en winderig genoeg om scharnieren te laten piepen en hout te laten kraken. Temidden van al dat gebulder kijk je prachtig uit over alle geluiden en nuances die zich aan de zijkant van dat zwart aftekenen. Hier geen ééndimensionale noise. Nee, tussen al dat gebrom en gebeuk zit waarachtig een dynamiek en een ontwikkeling die je piepklein in je stoel achterlaat.
Machinefabriek hoort met dit album officieel bij de grote jongens, die iets moois kunnen maken van ruis, kraak en ander geluidsafval. De spanningsboog, de korrel, de sfeer - alles klopt op dit zogenaamde debuut, dat zich laat luisteren als één lang nummer. Binnenkort komt er 7 inch van hem uit bij Type - één van de boeiendste labels van dit moment. Wat er daarna gebeurt is afwachten. Maar als hij zich zo snel ontwikkelt als de afgelopen tijd, is dit slechts een veelbelovend begin.
http://www.kindamuzik.net/recensie/machinefabriek/marijn/12978/
Meer Machinefabriek op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/machinefabriek
Deel dit artikel: