Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jeugdliefdes kunnen slijten, maar worden zelden echt vergeten. Zeker als het gaat om muzikale passies uit de jonge jaren. Zo ook bij Margriet Sjoerdsma. Nadat ze met haar eerste twee platen het grensgebied tussen de jazz en de pop opzocht, is het nu tijd om in plaats van de toetsen van de piano meer de nadruk te leggen op de gitaarsnaren. Hiermee treedt ze in de voetsporen van persoonlijke helden als Sheryl Crow, Joni Mitchell en Jeff Buckley.
Daarbij pakt Sjoerdsma dan ook nadrukkelijk de route van de singer-songwriter. Zonder daarmee de jazz helemaal los te laten. Het lichtvoetige en lieflijke karakter van de liedjes blijft namelijk wel degelijk in stand. Mede door de zachtfluwelen vocalen van de uit Limburg afkomstige Rotterdamse liggen de twaalf liedjes op Drawing Circles prettig in het gehoor.
Het is een plaat geworden die rust brengt in je hoofd, die je na een lange en wellicht stressvolle werkdag tot kalmte dirigeert. En die je sommeert om bij kaarslicht en met een goed glas wijn de warmte van het bankstel op te zoeken. In alles klinkt Sjoerdsma's nieuwe plaat als een afgewogen geheel. Fris en frivool. Gevarieerd en smaakvol gearrangeerd met haar vakkundige band, samengesteld uit mensen uit zowel de pop- als de jazzhoek.
Dat alles leidt tot een fijne, karaktervolle plaat met het gevoel van een fris briesje in de haren. Van de meer uitbundige liedjes tot aan de ragfijne en knappe kleine nummers. Drawing Circles bewijst dat deze zangeres met een groeiend zelfvertrouwen aan de weg aan het timmeren is en stilaan het geluid vindt waarin ze haar eigen ei (en de passie voor haar jeugdliefdes) het beste kwijt kan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/margriet-sjoerdsma/drawing-circles-4977/22138/
Meer Margriet Sjoerdsma op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/margriet-sjoerdsma
Deel dit artikel: