Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op een zomeravond in juni 2006 betreden Lasse Marhaug en Nils Hendrik Asheim de kathedraal van Oslo. Het tweetal kent elkaar al enkele jaren en de heren weten precies wat ze muzikaal aan elkaar hebben. Asheim is verslingerd aan orgels en experimenteert al een hele tijd met toonhoogten en aan Tony Conrad schatplichtige lijvige stukken die zich op het braakland tussen ambient en ultralichte doch dreigende doom bevinden.
Marhaug is voornamelijk met de vele verschijningsvormen van noisegerichte electronica bezig. Naast zijn lidmaatschap in Jazkamer en Sunn O))) (Marhaug maakt occasioneel deel uit van de live-bezetting) is hij voornamelijk solo en in combinatie met zowat iedereen die hij interessant genoeg vindt, actief.
Afgezien van het korte ‘Magnaton’ – waar enkele ideeën zich afwisselen - bestaat uit vier nummers die allen ruimschoots de tienminutengrens overstijgen. Op die manier vertellen Asheim en Marhaug een verhaal van eindeloze resonantie, en van het zoeken naar muzikale harmonieën. Asheims orgelklanken weerkaatsen in de nachtelijke rust van Oslo’s kathedraal terwijl Marhaugs electronica hierop inspeelt.
De organische geluiden die het tweetal produceert dragen de sonore puurheid van Stars of the Lid in zich maar Marhaugs ingrepen voegen er steeds weer accenten aan toe die de sfeer toch wat morbide maken. Onderhuidse horror!
http://www.kindamuzik.net/recensie/marhaug-asheim/grand-mutation/15713/
Meer Marhaug | Asheim op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marhaug-asheim
Deel dit artikel: