Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Natuurlijk, na Leviathans oprijzen uit de zee en het bestijgen van Blood Mountain kon de volgende bestemming van Mastodon er maar één zijn, het hemelruim. Voilà, Crack the Skye handelt over astrale dimensies en zwarte gaten, en vervolgt met de blik op oneindig het muzikale pad dat op Blood Mountain al werd ingeslagen in een nummer als 'Sleeping Giant': het pad van de progrock.
Even slikken is het wel. Zo beslaan twee breed uitwaaierende nummers de halve speelduur van het album en maken de vertrouwde sludgedonder, metalcrunch en hardcorefurie nadrukkelijk plaats voor een afgeroomd gitaargeluid en meer melodieuze (maar nog steeds allerminst cleane) zang. Mede door de productie van grungeveteraan Brendan O'Brien belandt Crack the Skye behalve in hogere progsferen dan ook geregeld in het lichtbenevelde alternative is-het-nog-metalstraatje van Soundgarden, Tool en Queens of the Stone Age. Het zoemt meer dan dat het hakt en de adrenalineverhogende monsterriffs zijn deze keer verontrustend dungezaaid. Geen voer voor de wat conservatiever ingestelde Lamb of Godfan, kortom.
Daar staat tegenover dat Mastodon nooit eerder zo 'luchtig' klonk; de nummers krijgen ruimte om te ademen door een relatief laag ADHD-gehalte. Tegelijk blijft de uitvoering uit duizenden herkenbaar, uitmuntend als altijd. Ook het songmateriaal mag er wezen, al dreigt in het tweede deel van de plaat even een voortijdige noodlanding bij zwakke broeders 'Ghost of Karelia' en het titelnummer. Gelukkig zet de afsluitende krachttoer 'The Last Baron' nog even hemelbestormend de puntjes op de i.
Na de veelgeroemde space(black)metalexercities van Nachtmystium en Enslaved vorig jaar doen nu dus ook de genreleiders zelf een Icarus. Onwillekeurig dringt het dilemma van het beroemde zwevende varken van proggrootvaders Pink Floyd zich op: Is het een indrukwekkend nieuw artistiek statement van een nog steeds toonaangevende band of een curieus staaltje zelfoverschatting van een stel over het paard getilde supersterren? Gewaagd en spectaculair is Crack the Skye zonder meer; of het ook voldoende is om in 2009 wederom een hoogvlieger in de jaarlijstjes te worden staat nog te bezien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mastodon/crack-the-skye/18291/
Meer Mastodon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mastodon
Deel dit artikel: