Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Countrysoul is misschien wel het allermooiste muziekgenre van de ongeveer 13.143 genres die er zijn, omdat simpelweg het beste van twee werelden samenkomt. Die unieke verbroedering is ontstaan tegelijkertijd met de droom van Martin Luther King, in de muziekstudio's van Stax en Muscle Shoals, als het al niet eerder is.
Anno nu raken nog steeds jonge mensen, blank en zwart, geïnspireerd door de oude klanken die nog altijd borrelen in de moerassen van deep south. Natuurlijk is er in de tussentijd veel veranderd. Er is meer dan ooit sprake van cross-over. Subgenres lopen moeiteloos in elkaar over en zijn nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden.
Het is dan ook erg lastig om vast te stellen of iemand als Matthew E. White veel naar Kurt Wagner van Lambchop luistert of dat hij misschien Curtis Mayfield uit de platenkast van zijn oude man kent. Hij wappert waarschijnlijk meer met zijn lange haren dan dat hij met zijn dunne kont schudt. Bij de eerste single 'Big Love' hoor je desondanks gelijk dat er veel funk in het lichaam van deze witte jongeman huist. Toch is Big Inner van de 29-jarige hippie allesbehalve een dansplaat. Alles hij zachtjes croont: "It's such a drag to be on your own", komt die countryzanger in hem weer om de hoek kijken.
Omdat hij niet de hele tijd in de microfoon schreeuwt en het dameskoor altijd ver op de achtergrond blijft, knallen zelfs soulvolle nummers als 'Steady Pace' niet bepaald uit de speakers. Deze niettemin overtuigende luistersoul voor laat op de avond lijkt zich ook meer aan te passen aan Whites fluwelen stem. Het maakt wel nieuwsgierig hoe dit alles live uitpakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/matthew-e-white/big-inner/23639/
Meer Matthew E. White op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/matthew-e-white
Deel dit artikel: