Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze hebben het al twee keer eerder samen gedaan, meneer Eastley en meneer Toop. Een keer in de jaren zeventig, en een keer begin jaren negentig. Een samenzijn dat niet al te vaak plaatsvindt dus en ergens is dat wel te begrijpen. Het kan, afgaande op de muziek, nooit erg gezellig zijn tussen de twee.
De heren Toop en Eastley, inmiddels toch al op leeftijd, hebben beiden namelijk een voorliefde voor een onnoemelijk dreigende sfeer. En die voorliefde spreiden ze ten toon middels zeer beangstigende horrorambient. Ja, ambient vervliegt vaak richting saaie muzak, maar dat is hier niet bepaald het geval. Toop en Eastley dronen niet al te lang door; meer moeten ze het hebben van compleet onherkenbare geluiden die achter en aan elkaar worden gezet.
Juist het feit dat de dingen niet thuis te brengen zijn zorgt voor vervreemding, voor een onherroepelijke dreiging. Soms lijkt het kabbelend water, maar daarvoor klinkt het net te hard of te metalig. Een andere keer denk je aan een snaarinstrument, maar dan gemaakt van buitenaardse materialen. Tjilpende krekels? Misschien wel, maar dan wel van het kunstmatige soort. Doll Creature staat vol met zulke dingen.
Kijk, melodie of gevoeligheid hoef je hier niet te zoeken. Wie echter, net als uw recensent, vrolijk en blij wordt van een ijzige dreiging, kan linea recta richting de platenboer rennen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/max-eastley-david-toop/doll-creature/7617/
Meer Max Eastley / David Toop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/max-eastley-david-toop
Deel dit artikel: