Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij klinkt zo allejezus verrot dat hij wel een steuntje in de rug kan gebruiken. Vooruit: Father's Day is de perfecte singer-songwriterplaat voor wie helemaal niet van singer-songwriters en hun traditionele, gevoelige geneuzel houdt. Een paar noten van Michael Dean Damron zijn genoeg en dan weet de luisteraar wel waar ie aan toe is.
Zijn stembanden klinken volkomen afgeschuurd, zijn teksten zijn doortrokken van geweld (in de familie), misverstanden, dood en vergankelijkheid. De muzikale uitvoering is ronduit grof, live en ontroerend direct. Damron is het bewijs voor de stelling, hier meermaals opgeworpen, dat elke punker, waver of hardrocker gedoemd is om als cowboy te eindigen.
Damron heeft een behoorlijke reputatie als frontman van het furieuze I Can Lick Any Sonofabitch in the House. Deze vuurspugende rootspunkband wil met een comebackshow in maart thuisbasis Portland, Oregon opnieuw platbranden. Damron belichaamt de ruwe bolster, blanke pit: vermoedelijk een lief mens, maar het komt er allemaal nogal rottig uit.
Father's Day is in dit opzicht niet veel beter, of misschien juist wel want de razernij en woede is bij Damron verschrikkelijk naar binnen geslagen. Zijn eigen liedjes zijn beschouwender van aard en zijn covers van Phyl Lynott en Townes van Zandt zijn raak, maar verre van 'mooi' in de standaardbetekenis. En zo is deze hele plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/michael-dean-damron/father-s-day/19653/
Meer Michael Dean Damron op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/michael-dean-damron
Deel dit artikel: