Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als glas dat breekt... Pats! Sterk, stevig, doorzichtig en dan ineens aan diggelen, scherven, zonder draagkracht... Glas dat vergroot, verkleint, vervormt. Glas dat kan snerpen; wie probeerde het niet met een natte vinger langs de rand? Miguel Frasconi is een glascomponist en -muzikant. Niet een die de delicate kantjes netjes in de smiezen houdt of geniet van de schitteringen. Hij zoekt het gevaar van desintegratie bewust op; speelt met de mogelijkheid van barsten en breken. En los van het flauwe woordgrapje in de titel, heeft dat alles te maken met de films van Stan Brakhage.
Experimenteel filmmaker Brakhage tekende op celluloid, gebruikte organisch materiaal op zijn film, zoals vlindervleugels, en als je dat combineert met de hitte van de projectorlamp, de draaiende spoelen en wieltjes waar de film door- en overheengewikkeld wordt en natuurlijk ook de tand des tijds, dan moge duidelijk zijn dat de rolprenten het begrip uiteenvallen als centraal motief hebben. En toch is het bekijken van de echte films onbetaalbaar veel intenser dan het aanschouwen van een kopie of dvd. Dan maar stuk.
Fasconi slaat, tikt, aait, hamert en wrijft glas. Alles om het tot vibratie te brengen. Die klanken laat hij los, vrij en onbewerkt, of ze worden door elektronica gejaagd en vervormd. De uitdaging ligt voor Frasconi daar waar het breekpunt tot uiteenvallen leidt; daar ontstaan nieuwe en onvermoede harmonische breuklijnen met karakteristieke (boven)tonen. Ditmaal is een kwartskristallen glazen kom 'de klos'. Tijdens repetities was die nogal wat te hard aangepakt. Een haarlijnscheur was ontstaan. Bingo! voor Frasconi.
Dan maar stuk? Niet zo snel! Frasconi wist direct dat hij het werken naar een totale schervenhoop zou opnemen. Maar de schaal bleek meer te kunnen buigen en barstte niet. Niettemin slaagde Frasconi erin de meest buitenwereldse tonen aan het vlak dichtbij de scheur te ontlokken. Met de kom nog steeds intact op tafel, verbouwde hij deze glasopnamen (zoals ook Brakhage glazen objecten in close-up filmde) tot een mysterieus geheel waarin coherentie en de onvoorspelbare krachten die daarbij in het spel zijn vooropgesteld worden in de compositie. Als glas dat licht breekt; glas dat buigt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/miguel-frasconi/standing-breakage-for-stan-brakhage/26347/
Meer Miguel Frasconi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/miguel-frasconi
Deel dit artikel: