Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Terwijl de grote meute metalcore-bands creatief gezien steeds meer in het stof beginnen te happen met uitgekauwde Slayerriffs en honderden dezelfde breaks komt het Amerikaanse Misery Signals heel brutaal aanzetten met een metalcoreplaat die er wel toe doet.
In de brute passages zitten, zonder gekunsteld over te komen, fantastische melodieuze gitaarriffs verwerkt. Doodleuk worden staccato beukriffs waar Meshuggah patent op heeft aan het geluidskader toegevoegd. Een wirwar van invloeden wordt het gelukkig nooit. Luister eens naar ‘The Failsafe’ en meteen wordt het duidelijk dat dit vijftal niet voor de gemakkelijke weg gaat maar tegelijkertijd het perfecte nummer probeert te schrijven.
Dat wordt beloond in ‘Something Was Always Missing, but It Was Never You’ of het tegendraadse en tegelijk erg melodieuze ‘An Offering to the Insatiable Sons of God (Butcher)’. Op instrumentaal vlak is elk nummer een voltreffer. Enig minpunt van Mirrors is de ietwat eentonige schreeuwstem van nieuwkomer Karl Schubach. Als deze beste man nu eens wat variatie in stem had gelegd kon de tweede plaat van Misery Signals helemaal niet meer stuk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/misery-signals/mirrors/14089/
Meer Misery Signals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/misery-signals
Deel dit artikel: