Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voordat er ook maar een shot was opgenomen voor de Franse tv-serie Les Revenants, was het aan Mogwai om de soundtrack te maken. De regie wilde zich laten beïnvloeden door de klanken. Ook zonder een aflevering gezien te hebben, weet je met Les Revenants in handen al dat het niet helemaal pluis is in deze naar verluidt bovennatuurlijke thrillerreeks. Als de Schotse postrockers bovendien in oorden uitkomen die normaliter toebehoren aan Angelo Badalamenti en Tindersticks, dan is het hoog tijd om over je schouder te kijken en op je qui-vive te zijn.
Op Les Revenants maken subtiele, ijselijke piano-aanslagen veelal de dienst uit. Percussie, bas en dwarrelende gitaren kleuren het kamermuziekachtige beeld nader in. Zo nu en dan helpt een meewarig klaaglijke cello de toonzetting verder naar niet al te prettige gedachten. Verrassend kalm van aard neigt Mogwai naar de Claire Denissoundtracks van Tindersticks. Ook de wereldberoemde toonband van de hand van Angelo Badalamenti voor de Twin Peaksserie en films van David Lynch is niet ver weg.
Hoe bedachtzaam Mogwai ook te werk gaat, steeds drijven drums en bas de composities voorwaarts; naar het zich laat aanhoren naar weinig heil. Er hangt een schemering en volgende duisternis over Les Revenants die openbarst als de Schotten uitkomen bij het dynamische werk eindigend in een brute climax waar ze patent op lijken te hebben. In de veelal korte stukken is er echter zoveel ruimte voor een kristalheldere en open melodievoering dat Mogwai bewijst allesbehalve een one trick pony te zijn; sterker nog, meesters in de stiel van instrumentale rock van buitengewone klasse.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mogwai/les-revenants/23828/
Meer Mogwai op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mogwai
Deel dit artikel: