Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een schitterende bandnaam, Mojave 3. Het neemt je mee naar uitgestrekte gebieden, verlaten woestijnen, droomwerelden. Zo desolaat of out-of-this-world klinkt de band echter niet. Mojave 3 heeft een nogal aardse sound die in vrijwel niets meer doet terugdenken aan Slowdive, hun vorige band. Spoon and Rafter is hun vierde album, en hoewel niets wezenlijk anders dan hun vorige drie, is dit album een stuk rijker aan instrumentatie. De luisterliedjes met een rootsy inslag worden niet alleen maar begeleid met zachte gitaren en onzekere vocalen van Neil Halstead en Rachel Goswell, maar ook met orgeltjes, strijkers, glockenspiel en analoge synths. De open, transparante productie zorgt ervoor dat ze daadwerkelijk een aanvulling vormen op het geluid; nergens wordt het geluid te dicht of gekunsteld.
Mojave 3 is compositorisch op zijn sterkst in de droevige liedjes die hier en daar wat lijken op Nick Drake en Gram Parsons, zoals het mooie 'Writing to St. Peter' en de sublieme, lange opener 'Bluebird of Happiness'. Daar ligt duidelijk de kracht van de band. Soms willen ze nog weleens mee richting uptempo liedjes gaan ('Starlite #1', 'Billodity') die zeker niet slecht zijn, maar het mooist blijft toch als Halstead en Goswell samen fluisterzingen over sombere pianoklanken en voorzichtige gitaarakkoorden. Gelukkig staat Spoon and Rafter er vol mee. En dan kun je wel gaan zeggen dat ze eigenlijk wel iets meer experimenteerdrift en vernieuwingsdrang aan de dag hadden mogen leggen, maar als blijkt dat het album vol staat met prachtliedjes en nergens inzakt ben je snel uitgeluld. Mooie plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mojave-3/spoon-and-rafter/4264/
Meer Mojave 3 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mojave-3
Deel dit artikel: