Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Loin des Hommes is een Franse film die zich afspeelt in het Atlasgebergte. Het Atlasgebergte inderdaad. Een gigantisch uitgestrekte, eenzame, stoffige, zielsverlaten hoop rotsen. Eeuwige sneeuw. De eerste even monumentale als volstrekt onbegrijpbare keelklanken die de soundtrack openen tekenen moeiteloos uitzichtloze vlaktes en ijle hoogtes. Stakige woestijnnomaden in een eenzame, dorre bergstreek.
Van alle soundtracks die Nick Cave en Warren Ellis reeds bijeen hebben gespeeld is deze wel zowel de minst melodieuze als bij afstand de meest sfeervolle. Spaarzame pianoakkoorden die in het niets hangen. Een zacht brommend harmonium. Hoog schurende tonen. Meer dan vreemde schetsen zijn het niet. En alles onder een enorme laag gruis. Je hebt de neiging om voortdurend het woestijnstof uit je kleren te slaan. En de zandvlooien.
Vaalgrijze stofwolken. Een vaag drukkende grondtoon. Hittebanken die een halve meter trillend boven de grond hangen. Dan, twee mensen. Eén knielt in het stof, de ander kijkt slechts. Bedrukte blik, vanzelfsprekend. Een docent en een moordenaar. Eigenaardig. Ergens verderop steekt er een zandwind op.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nick-cave-warren-ellis/loin-des-hommes/26104/
Meer Nick Cave & Warren Ellis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-cave-warren-ellis
Deel dit artikel: