Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een doffe dreun lag pianist Nils Frahm in 2012 naast een stapelbed. Score: een gebroken duim. En dat helpt niet bepaald als je de ivoren toetsen moet beroeren. De Berlijner zat niet te lang bij enige pakken neer en hoewel hij 10% minder slagkracht ten tonele kon voeren, weerhield het Frahm niet ervan om negen (jawel, grinnikt u mee?) schetsmatige stukken te componeren. Die zijn samengebracht op Screws, want immers met schroeven werden de botdelen aan elkaar gezet.
Delicate kleine liefdesbetuigingen aan het instrument waaraan Frahm zijn hart verloren heeft, heeft hij zonder enige opsmuk opgenomen. Eerlijk en direct, eenvoudig en minimaal; dat hoeft in 's mans handen geen negatieve connotatie te hebben. Toch dwarrelen de noten doelloos in het rond richting oorden zoals die door winkels als De Tuinen wapperen. Erik Satie blijft dan ook ver uit de buurt.
Op de beste momenten zijn de stukjes zwanger van een zweem melancholie en treurnis; als het naar buiten staren naar een grijze lucht, in de hoop op betere tijden. Veeleer is Frahm nauwelijks aanwezig en dan vliegen de 28 minuten om zonder ook maar een moment danig bij de uitgebeende kladden te grijpen. Minder is soms meer, maar een vinger minder, blijkt ook voor Frahm toch echt te weinig vlees op de botten te hebben.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nils-frahm/screws/23587/
Meer Nils Frahm op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nils-frahm
Deel dit artikel: