Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er zijn ontelbare ongeschreven regels over wie wat moet en mag in deze maatschappij. Vrouwen horen bijvoorbeeld van melodieuze, vrolijke muziek te houden met de nadruk op de zang. Niemand weet waarom precies. Soms probeert een pseudowetenschapper van het type Diederik Stapel te bewijzen dat het een biologische basis heeft, maar dat houdt 99 van de 100 keer geen stand als echte wetenschappers zich ermee gaan bemoeien. Als zo een regel eenmaal staat dan vereist het wel flink wat lef om je je eraan te onttrekken; voor je het weet ben je een manwijf of gewoon raar.
Gelukkig is er Japan. Daar absorberen ze flink wat westerse cultuur, maar vaak missen ze daarbij net die kleine, ongeschreven regeltjes. Zo komen er uit het verder niet bepaald als feministisch bolwerk bestaande land opvallend veel harde en ruige bands met vrouwen in de gelederen. Nissennenmondai is daarvan een mooi voorbeeld: in veel opzichten typisch Japanse, giechelige jonge vrouwen, die echter totaal niet gehinderd lijken door het feit dat hier concepten als 'minimalistisch' en 'retestrak' een zeer mannelijke lading hebben.
De muziek van Nisennenmondai wordt meestal in het hokje krautrock geplaatst. Zoals de minimalistische titel al doet vermoeden gaan ze op N nog een stapje verder met het strippen van de muziek, met een resultaat dat feitelijk minimal techno is gespeeld door een rocktrio.
Drummer Sayake Himeno speelt het hele album een four to the floorbeat op haar basdrum, waarbij bassiste Yuri Zaikawa de beat accentueert met baslijnen van één of hooguit twee noten. Textuur komt via vele effecten en loops uit de gitaar van Masako Takada en door de magie die Himeno loslaat op haar hi-hat. Ze is de keizerin van dit drumstelonderdeel.
N bestaat uit drie lange stukken, 'A', 'B-1' en 'B-2'. Pas tijdens het laatstgenoemde nummer slaat Himeno een paar keer op haar snaredrum. Verder is het "boem-boem-boem-boem" op de basdrum en eindeloos repeterende schuivende patronen op die hi-hat. Zoals bij alle goede techno zit de kneep hem in de spanningsbogen die worden opgebouwd door minimale verschuivingen en accenten. De hypnotiserende trip N kan daarmee zo in de kast naast Villalobos-klassiekers als 'Fizheuer Zieheuer' en 'Enfants'.
http://www.kindamuzik.net/recensie/nisennenmondai/n/24127/
Meer Nisennenmondai op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nisennenmondai
Deel dit artikel: