Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Praten als brugman kun je, maar het helpt niet. The Notwist wil er maar niet in, zo lijkt het. Recensenten buitelen over elkaar heen om te bezweren dat Neon Golden een van de beste platen ooit is in het indietronicagenre, maar potten breken doen de Duitsers te weinig. In Nederland wil het lampje maar niet gaan branden. Komt daar verandering in als eens hard geroepen wordt dat No Ninja Am I gewoon de goeiige, kalme, Nederlandse versie is? En dat is dan bedoeld als enorm compliment voor Sander van Munster, de man achter dit fijnbesnaarde project.
Je kunt je blaren op tong en lippen babbelen over hoe charmant ingetogen en lieftallig No Ninja Am I voor de dag komt. Je kunt boekdelen vullen door het te hebben over de veloursachtige productie die de miniaturen omhult. Als een paal boven water staat echter bovenal het gelukkige huwelijk tussen inventieve indiepop op akoestische gitaar, piano en blazers met zachtmoedige elektronica, vooral waar het de ritmesectie betreft.
Natuurlijk is No Ninja Am I zeker niet 'gewoon' de Nederlandse broer van The Notwist. Daarvoor weet Van Munster veel te goed een dosis gekte te lenen bij een heel vroege dEUS of Beck. Voeg meer dan een beetje Elliott Smith toe en denk gerust aan The Postal Service en je snapt wel dat No Ninja Am I sneller op Into the Great Wide Open tot grote bloei komt dan in een naar verschraald bier stinkend punkhol. Of op Crossing Border als het publiek wil luisteren en wil horen hoe Van Munster een bijzonder innemende twinkeling brengt die zeker met het verscheiden van Novack zeer welkom is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/no-ninja-am-i/broken-dice/25557/
Meer No Ninja Am I op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/no-ninja-am-i
Deel dit artikel: