Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De wind houdt niet op met blazen; water zal altijd van de rivier naar de zee stromen, om via complexe kring weer opnieuw in de bergen te worden uitgestort. Net zo goed zullen er altijd bandjes bestaan die weinig meer doen dan dobberen op de inmiddels afstervende hekgolf die Animal Collective heet. En zie daar, de laatste telg van het stel, Painted Palms, met debuut Forever.
Als dit een introductie is waar je (nu al) lusteloos van wordt, wees bij deze dan toch aangemoedigd om de plaat eens op te zetten. Al was het maar voor de leuk. Want, bliksems, met de lentezon erbij ontpopt Forever zich toch als een aangename plaat. Met vrolijke begeestering kramen de heren allerlei teksten uit die kant noch wal raken, maar dankzij een desoriënterende bak geluid waar je vlekken van gaat zien, blijft dat allemaal redelijk onder de oppervlakte.
Sleutelzin van de plaat blijkt "Never ever said the things that mattered", uit het trage 'Soft Hammer', dat halverwege toepasselijk genoeg verzuipt in een zee van ruis. Ondanks dat er inderdaad weinig zinnigs wordt gezegd, redt de plaat zichzelf door een aantal geslaagde popliedjes, die al dartelend hun ding doen en psychedelische kleurtjes laten zien, zonder daarmee echt een plek in het geheugen van de luisteraar te veroveren. 'Not Really There' heet het zevende nummer, iets wat je ook kunt zeggen over de plaat als geheel.
Wat houdt men dan over? Veertig minuten lentegenoegen, een lichte bries in het haar, genoeglijk voortdobberen op de zinkende hekgolf. Dat mag toch ook genoeg zijn (voor de laatste keer dan).
http://www.kindamuzik.net/recensie/painted-palms/forever-4323/24838/
Meer Painted Palms op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/painted-palms
Deel dit artikel: