Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik geef het je te doen. Waar andere artiesten jaren en jaren doen om met een paar nieuwe liedjes op te proppen te komen, komt Parlour nog geen half jaar na hun debuut Octopus Off-Broadway al met hun opvolger Googler binnen het voetlicht getreden. Stelletje idioten. De term marketing is wel erg nadukkelijk aan hen voorbij gegaan.
Niet erg hoor, beste mensen, helemaal niet erg. Parlour doet het niet voor het geld of de roem, en dat is maar goed ook, want met hun muziek kom je wat dat betreft niet ver. Googler is een beetje een raar album. Zes nummers, opgenomen in drie verschillende jaren, en dat is duidelijk hoorbaar. De meest recente songs zijn gelijk het sterkste. Hier gaat Parlour erg de postrock kant op, waar de late Talk Talk en Tortoise een oogje in het zeil houden. Mooi hoor. De liedjes uit de middelste periode zijn wat zwakker; liggen zo'n beetje in hetzelfde straatje maar zijn minder memorabel en wat richtinglozer. De oudste nummers stammen uit de tijd dat Parlour's Tim Furnish als enige in de band zat, en zijn volledig electronisch van opzet. Melodisch gezien zijn ze niet zo verschillend van de latere nummers, maar het uiteindelijk effect is door het compleet electronische geluidsbeeld verrassend anders. De soms fluisterende, dan weer heftige liedjes gaan behoorlijk richting IDM, zonder ooit als kloon van een of andere bekende naam te gaan klinken.
Het maakt allemaal in ieder geval erg nieuwsgierig naar het vervolg, want zeker die nieuwere songs doen verlangen naar nog nieuwer werk. Het zou ook helpen als de volgende plaat iets consistenter gaat worden, want door de enorme diversiteit lijkt het soms of Googler een split-album is geworden. We wachten vol spanning af.
http://www.kindamuzik.net/recensie/parlour/googler/2341/
Meer Parlour op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/parlour
Deel dit artikel: