Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pelican stelt ons met zijn tweede album nog maar eens voor een voldongen feit: met geluid alleen red je het niet. En dat is jammer, want het geluid dat gitaristen Trevor de Brauw en Laurent Lebec voortbrengen is echt wel imposant.
Dat de principes van Pelican voor een groot deel op de leest van Isis geschoeid zijn, behoeft geen verwondering. The Fire in Our Throats Will Beckon the Thaw verschijnt immers op Hydrahead, het label van Isis-frontman Aaron Turner. Pelican hanteert een iets lichter geluid dat door schijnbaar parallelle gitaarlijnen toch iets luchtiger overkomt. Een ander belangrijk verschil met Isis is dat de stukken van Pelican louter instrumentaal zijn. Dat lijkt dan ook meteen een belangrijke reden waarom ze later dit jaar met het Japanse Mono een split-cd uit zullen brengen.
Pelican maakt mooie atmosferische muziek die opgebouwd is uit harde en zachte riffs. Dit kan gaan van akoestische melodietjes tot gebalde metalriffs maar steeds worden die achter elkaar geplakt zonder dat er een duidelijke structuur in terug te vinden is. En daar wringt het schoentje. Net zoals op hun debuut Australasia al duidelijk werd, blijkt het viertal uit Chicago zich voornamelijk te bekwamen in het samenvoegen van ideeën en repetitieve riffs. Nummers zijn bij Pelican vaak samenraapsels die de nodige ruggegraat missen.
Maar ere wie ere toekomt. Door het unieke geluid, waarvoor deze keer de Electrical Audio Studios van Albini bezocht werden, liggen deze knutselwerkjes toch aangenaam in het gehoor. Helaas brengt het gebrek aan structurele diepgang met zich mee dat het daarbij blijft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pelican/the-fire-in-our-throats-will-beckon-the-thaw/10359/
Meer Pelican op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pelican
Deel dit artikel: