Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Viescolaire is een onontwarbare knoop; een onoplosbare puzzel; muziek zoals Pita die maakt. Iets wat waarschijnlijk onder postrock valt, maar veel meer doet denken aan de minimal music van Terry Riley en de zijnen. Of aan de houtgravures van Escher. Je kent ze wel; van die trappen die onmogelijk op elkaar kunnen aansluiten, zonder dat het op een enkel punt niet logisch lijkt. Precies dat gevoel krijg je als je luistert naar dit debuutalbum van Perceval Music.
Hun instrumentale muziek suggereert chaos. Sommige nummers zijn enkel gemaakt met een klavecimbel, een orgel of een viool waarmee ze repeterende melodieën spelen. Hiermee creëren ze iets dat moet doorgaan voor een middeleeuwse sfeer, maar dat soms behoorlijk op de zenuwen werkt.
Met een drumstel en een gitaar laten ze pas werkelijk zien waar ze toe in staat zijn. Op nummers als ‘Vaillant’ en ‘Victorieux’ spelen ze met ritmewisselingen en onderlinge tempoverschillen een retestrak en gedisciplineerd spelletje met de luisteraar. Ze zijn je steeds een stapje voor. Keer op keer probeer je ze te volgen, maar je komt niet veel verder dan hun schaduw. Toch is dit spelletje veel te leuk om op te geven. Join the game!
http://www.kindamuzik.net/recensie/percevalmusic/viescolaire/9492/
Meer PercevalMusic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/percevalmusic
Deel dit artikel: