Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is een raadsel hoe Pete Doherty altijd goede albums heeft gemaakt. De man die zichzelf zo verneukt met drank en drugs heeft met Babyshambles en vooral met Carl Barât in The Libertines lovende kritieken gekregen en een mooi repertoire op zijn naam staan. Nu is het tijd om het eens in zijn eentje te proberen, met ondersteuning van Blur-gitarist Graham Coxon, Peter Wolfe, Dot Allison en wat collega's van zijn Babyshambles.
De 30-jarige Doherty heeft altijd affiniteit gehad met akoestische gitaarmuziek. Veelvuldig pakte hij alleen zijn gitaar en ging jammen totdat hij er gewoon genoeg van had of iets in zijn neus en arm moest stoppen. Grace/Wastelands is een reflectie van de Engelsman die zichzelf eens een keer echt bloot geeft. Fragiel en eenzaam mooi.
Grace/Wastelands is een gevarieerde plaat geworden. Van het folky openingsnummer 'Arcady' naar het trieste psychedelische en met strijkers ondersteunde 'A Little Death around Her Eyes' tot het met jazzpop overgoten 'Sweet By and By'. Misschien maakt deze variatie de plaat een beetje onsamenhangend, maar veel liefdesverdriet, zelfmedelijden en de geweldige beschrijftechnieken van de zanger zorgen voor de rode draad.
De net uitgebrachte single 'Last of the English Roses' is rauw en afgemeten tegelijk. De stem van Doherty is nooit perfect, maar dat maakt het juist zo aantrekkelijk. Coxon heeft met zijn gitaar een duidelijk invloed op het nummer, aangezien het erg aan een soort hartverwarmende Gorillaz doet denken. Dit is een dijk van een nummer dat het album grotendeels definieert.
Op de albumhoes van Grace/Wastelands staat Peter Doherty in plaats van het gebruikte Pete. De letter R moet het verschil gaan maken. Doherty wil serieus en oprecht overkomen. Misschien is het toch wel eens tijd voor het grote publiek om hem niet te zien als de man die Kate Moss gedeeltelijk naar de tering hielp, of ook niet als junk, drankverslaafde, nietsnut of idioot. Veel taboes heeft Doherty uitgevonden en omgekeerd. Misschien heeft een muziekgod hem toch nog even een welverdiende dreun voor zijn smoel gegeven. "Normaal doen jij, want er zit verdomd veel talent in dat iele, bleke drugslijf van je!"
http://www.kindamuzik.net/recensie/peter-doherty/grace-wastelands/18266/
Meer Peter Doherty op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peter-doherty
Deel dit artikel: