Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Timbre over melodie, dichtbij en veraf als thema's, resonantie als belangrijkste focus; rond deze uitgangspunten componeert Peter Garland After the Wars. Het stuk in vier delen bestrijkt een krappe twintig minuten en werd geschreven in opdracht van pianiste Sarah Cahill. Op het vlak van ontwikkeling in de tijd of van de thema's gebeurt er weinig, maar juist in de dynamische diepgang van samenklank en samenspel tussen toetsen, snaren en klankkast bereiken Garland en Cahill de intense kwaliteit die uit de Chinese gedichten en Japanse haiku spreken die als inspiratie dienden.
Het lijkt zo voor zich te spreken: de expressieve kracht van geluid an sich voorop stellen, maar in de radicale consonanties die Garland oproept, blijkt dat dit allesbehalve voor de hand liggend is. Als leerling van Harold Budd en James Tenney blinkt Garland bovendien uit in een wisselwerking tussen schittering van schoonheid en baanbrekende – niet per se móóíe – experimenten. Een wip ook tussen cerebraal en lichamelijk; tussen ogenschijnlijk vrij eenvoudig en feitelijk verdraaid knap ingewikkeld.
Cahill speelt After the Wars met een fluwelen touch die twinkelt en kwinkeleert in de meer melodische passages. Daarnaast bezielt zij de resonanties die Garland zoekt met een passie die davert en dendert. Ronkende en razende wervelingen van opbouw en afbraak (en weer opnieuw) bieden zo opening voor spranken geruststellende hoop.
http://www.kindamuzik.net/recensie/peter-garland/after-the-wars/26341/
Meer Peter Garland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peter-garland
Deel dit artikel: