Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Philip Jecks turntabalism heeft niets op met snelle breaks, rare fratsen achter de wheels of steel of haantjesgedrag. Dikke beats zoek je bij hem ook tevergeefs. Jeck focust op de run-out groove, waar het laatste stukje geluid wegebt en de naald krakend zijn pad vervolgt. En hij heeft een voorliefde voor oude en vergeten platen die hij al dan niet op de juiste snelheid draait. Mixer ertussen, synth erbij en wat effecten en klaar is Jeck.
Met deze opstelling weet Jeck bijzonder ijle, bijna drijvende ambient te scheppen. Geluiden komen aanwaaien, verwaaien of deinen mee op onzichtbare golven. Je hebt eigenlijk nooit écht een idee wat je hoort; Jeck speelt met de notie dat je je vinger niet op zijn geluid kunt leggen. Determinisme legt het genadeloos af.
Meditatief is Sand nooit, verhalend echter ook nauwelijks. Toeval lijkt een grote rol te spelen, maar ook weer niet helemaal, want de compositie klinkt daarvoor toch weer te doordacht en vernuftig geassembleerd. Zo goed zelfs dat je dit werk - nota bene een liveopname, onder andere opgenomen in Nederland - tot het beste dat Jeck heeft gemaakt mag rekenen.
Vanuit de mist aan plaatgeluiden, kraak en manipulatie die Jeck neerzet op Sand duikt Morpheus de droomkoning op. Hij strooit slaappoeder je ooghoeken in; hij lapt je pootje terwijl je slaapwandelt en grinnikt als je denkt een houvast gevonden te hebben. Tegelijk projecteert hij onwillekeurig adembenemende beelden in geluid. Wazig en in soft-focus, maar vervoerend in dromerigheid. Elegieën en anthems in vinylmanipulatie voor gevorderden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/philip-jeck/sand/17424/
Meer Philip Jeck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/philip-jeck
Deel dit artikel: