Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Flarden aan elkaar rijgen en tot een narratief maken dat enigszins en vooral op enig moment wellicht betekenis heeft of kan winnen; het is een spel dat het geheugen voortdurend speelt. Een heel maken ook, niet als lijm die scherven na stukslaan probeert bijeen te houden als in de oorspronkelijke vorm maar een lokale, subjectieve, steevast vluchtige en momentele constructie met een enorme variëteit aan elementen, ook en juist dus in de tijd, die je voor verrassingen kan plaatsen, als je er even bij stilstaat. Die kleuring van de persoonlijke geschiedenis drijft het debuutalbum van Pierce Warnecke.
Memory Fragments mag in eerste instantie spaarzaam overkomen, met ruim baan voor stilte tegenover de muzikale klanken. De plaat kent tegelijk - want daar is geen tweede beluistering voor nodig - schier peilloze aanwezigheid en diepgang in de van intensiteit en timbre verschietende langgerekte tonen die in en uit een bestendige dronelijn getrokken worden. Warnecke strekt en rekt uit in golven van compressie en decompressie; in een fluïde continuüm waarin tijd tijdelijk lijkt te worden opgeheven of losgelaten, ergens en wellicht midden tussen interferentie en referentie.
Warneckes eersteling doet sporadisch denken aan de desintegratiewerken van William Basinski. Minder feitelijk dan bij hem echter, weeft Warnecke actief poëzie door de composities. Het nooit-hetzelfde-als-het-was maakt hij tot protagonist van een voorstelling die alle kracht put uit het feit dat deze effectief in de tijd nimmer eender gehoord noch geapprecieerd zal (kunnen) worden.
Even daarbij stilstaan, geeft Borges indachtig dubbel en dwars aan dat realiteit misschien wel precies is (beter: lijkt), maar geheugen zeker niet. Niet het medium is hier de boodschap(per), maar het transitieve spel dat het brein opvoert en probeert te volgen in een volatiele ervaring van steeds opnieuw verschuivende, veranderende en vervormende momenten van samenvallen van tijd en ruimte. En dat terwijl dat medium zelf theoretisch juist geacht wordt (deels) immuun te zijn voor verval door het verstrijken van de jaren, maar het gebruik ervan dat - wederom - bepaald niet is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pierce-warnecke/memory-fragments/26722/
Meer Pierce Warnecke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pierce-warnecke
Deel dit artikel: