Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als Mister Zeikratzer is Reinhold Friedl voortdurend op zoek naar antwoorden op de vraag hoe je noise aan klassiek instrumentarium ontlokt. Met zijn gezelschap waagt hij zich dan ook aan uitvoeringen van werk van Whitehouse tot Merzbow en Lou Reeds Metal Machine Music. Dezelfde onderzoekende houding past Friedl toe op de Neo-Bechsteinpiano. Of beter: op de elementen en versterker daarin, met de volle aandacht voor de oscillerende sustain van het instrument, die tot wel zesmaal langer kan aanhouden dan een klassieke piano.
De Neo-Bechstein is de eerste elektrische piano die in de twintigste eeuw gebouwd werd. Zo laat Friedl het instrument nauwelijks klinken. Hij duikt de binnenkant in en schraapt, krast of tokkelt. Vooral werkt hij met clusters aan frequenties in feedback die ruimtelijk verdeeld worden over acht speakers. Zo rukt hij de klank van één instrument uiteen, althans in de performance-installatie versie van het stuk.
Friedls methode is complimentabel, maar teruggebracht tot een stereomix had het resultaat net zo goed of beter uitgebracht kunnen worden onder de titel: Friedl plays Atrium Carceri on Neo-Bechstein. Pyscho-akoestisch vervoerend en musique concrète-achtig verhalend ratelt het staal en kloppen houten hamers namelijk weinig verrassend in holle galm binnen de clichés van de dark ambient. En laat het platgetreden pad nu de laatste plek zijn waar je Friedl verwacht.
http://www.kindamuzik.net/recensie/reinhold-friedl/golden-quinces-earthed-for-spatialised-neo-bechstein/25756/
Meer Reinhold Friedl op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/reinhold-friedl
Deel dit artikel: