Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met releases als dit debuut van het Zweedse Reunion blijft onze hypothese 'Als het van het Sonar Kollektiv komt, zal het wel goed zijn' vooralsnog onaangetast. Het begint al onmiddellijk in grote stijl met 'Time Is Ticking', door Svante Loden à la Swell Session met gesmoorde stem voorgedragen, terwijl op de achtergrond d&b en nu-jazz de vette brokken onder elkaar verdelen. 'Strange Attention' is op zijn minst even goed en ook 'Ambolans', 'Libertine' en 'P.O.B.' swingen behendig op de strakke koorden die gespannen worden tussen jazz, bossa, dub en trage electrofunk. Af en toe wordt ook de solisten de ruimte gegeven om hun ding te doen. Reden waarom de Rhodes, het Koper en het Hout dan ook regelmatig vrij spel gegeven worden, zonder dat door deze interventies de intieme relatie van akoestische en electronische geluidsbronnen verstoord wordt. Grote klasse noemen wij dat. 'The Great Apes' duikt vervolgens in een oosters aandoend seventies bad, terwijl 'When I Was Nine' met funky acid jazz resoluut de feestkaart trekt. 'Polish Lady in White' is moody luisterelektronica met een prachtige titel en een aartsmooi melodicastukje. 'The Jerry Gillies Song' sluit af in suikerkitscherige schoonheid met in de hoofdrollen een zeurende Loden, mieterse fluitjes, een Glockenspiel, een freaky orgelsolo en als toetje een mannelijk koortje dat voluit voor de 'Oooooh Oooooh Ooooh' gaat. Proficiat Heren! U hebt zonet het eerste meesterwerk van 2003 gemaakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/reunion/re/2434/
Meer Reunion op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/reunion
Deel dit artikel: