Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Novelist en Walking Without Effort verschenen eerder los op een klein label, maar worden nu heruitgebracht door Secretly Canadian, ook het label van Antony & The Johnsons. Richard Swift klinkt niet exact hetzelfde, maar zijn muziek is wel de perfecte aanvulling op die van, volgens velen, de maker van de beste plaat van 2005.
Zijn muziek is een beetje Cole Porter, beetje ‘Being for the Benefit of Mr. Kite’ Beatles, beetje The Mamas & The Papas. De perfecte symbiose van de elegante weemoed van Tin Pan Alley met de utopische dromen van de hippie folkies. Maar toch helemaal modern, want nu pas kun je een dergelijk rijk gearrangeerde plaat helemaal alleen in je kamertje in elkaar zetten.
Er is een duidelijke rolverdeling tussen de platen. The Novelist neemt de luisteraar mee op een toch langs vaudevillevoorstellingen waarin de blues wordt samengesmolten met Europese muziek in nummers als ‘Lady Day’, ‘Sadsong St.’ en ‘The Novelist’. Het is de avontuurlijkere van de twee samenstellende delen van dit album, maar ook de helft die iets gekunstelder aanvoelt.
Op Walking Without Effort staan de ballads die baden in het laatste licht van de ondergaande zon, weerkaatst in het lange blonde haar van een Californian girl. Zoveel conventioneler als ‘Beautiful heart’ en ‘Losing Sleep’ zijn, zoveel treffender zijn ze ook.
Mocht er nu nog enige twijfel zijn over de aanschaf van deze plaat, weet dan dat deze Californiër-met-afro nu eens geen aparte stem heeft, maar een klassieke, weemoedige zangstem waarmee hij perfect de balans houdt tussen techniek en gevoel. Iets wat voor de hele plaat geldt. De net schoongeveegde jaarlijsten kunnen alweer tevoorschijn gehaald worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/richard-swift/the-novelist-walking-without-effort/11562/
Meer Richard Swift op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richard-swift
Deel dit artikel: