Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Popmuziek is dé manier voor minderheden, freaks en misfits om zich opnieuw uit te vinden, al vanaf het moment dat Little Richard als zwarte homoseksueel uit het gesegregeerde Georgia een ster wist te worden. Denk je dat je favoriete indiebandje van blanke studenten geen 'rare gimmicks' nodig heeft omdat het hen 'om de muziek gaat' of komt dit misschien doordat zij het establishment vertegenwoordigen...? De eerstgenoemde categorie leverde uiteenlopende artiesten op als Sun Ra, Kiss en Slipknot. In het hier en nu leek Lady Gaga even met de eer te strijken, maar zij wordt keihard voorbijgestreefd door RiFF RAFF. Deze blanke rapper uit Houston creëerde een dermate bizar personage door alle mogelijke elementen van trashcultuur te absorberen, dat er al een film over hem was gemaakt, voor hij nog maar één album had uitgebracht: Spring Breakers.
LA Weekly bracht het fascinerende verhaal over hoe Horst (ja, Horst) Simco zichzelf transformeerde tot RiFF RAFF aka Jody Highroller. Daaruit blijkt dat de man lang niet achterlijk is. NEON iCON versterkt die indruk alleen maar. De release werd vele malen uitgesteld, want RiFF RAFF snapt donders goed dat een imago alleen niet genoeg is: je moet muzikaal ook wat te bieden hebben. NEON iCON is dan ook verrassend goed, zonder enige concessies te doen op het niveau van buitenissigheid.
Openingstrack 'iNTRODUCiNG THE NEON iCON' is een puik staaltje old school rap om alle haters te laten horen dat RiFF RAFF niet zomaar een clown is. Uiteraard volgt daarna om diezelfde smaakpolitie te pesten de even platte als onweerstaanbare Kid Rock-achtige raprock van 'Kokayne'. Zo zet NEON iCON je telkens op het verkeerde been. Soms binnen een nummer, zoals bij 'MAYBE YOU LOVE ME', waar het suikerzoete refreintje totaal niet matcht met RiFF RAFFs raps en de beat, terwijl het toch werkt. Die formule wordt herhaald in 'COOL iT DOWN'. Vocoderballed 'ViP PASS TO MY HEART' lijkt weer op een nummer dat op een trailertrashversie van Daft Punks Random Access Memories had kunnen staan. En 'TiME', tsja, wat is 'TiME'? De eerste countrytrapballad ooit? Saai wordt het in ieder geval nooit.
De hoofdmoot van NEON iCON bestaat toch uit nummers waarin RiFF RAFF zijn plat Texaanse flow over een duistere trapbeat legt en die tracks zijn zonder uitzondering geweldig, of het nu single 'HOW TO BE THE MAN' is, 'WETTER THAN TSUNAMi', 'LAVA GLACiERS' (met Childish Gambino) of de absolute kraker van het album, 'TiP TOE WiNG iN MY JAWWWDiNZ'.
Daarmee is NEON iCON nog geen tijdloos album. Gelukkig niet. NEON iCON is een even fascinerende als originele inkijk in een jeugdsubcultuur anno 2014 in al zijn vitaliteit en vulgariteit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/riff-raff/neon-icon/25243/
Meer RiFF RAFF op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/riff-raff
Deel dit artikel: