Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Robert Pollard, wie kent hem niet? Bepaalde beelden zal je nooit vergeten. Zoals Robert Pollard die tijdens Guided By Voices concerten een toch wel heel typisch dansje pleegt door zijn been vooruit te steken en met de microfoon als ware het een lasso rond te zwaaien. Natuurlijk, de drank had er veel mee te maken, maar dat kon hen er niet van weerhouden om toch de ene magistrale plaat na de andere te maken.
Vroeger was alles beter. Het zijn misschien de woorden van een oude zagevent maar Robert Pollard is ongetwijfeld nog een stuk ouder. En hij weet niet van ophouden. De schoolmeester uit Dayton, Ohio bracht als frontman van Guided By Voices alvast een lijvige discografie op de markt en sinds 1996 timmert hij ook aan zijn solocarrière. Daarbij dook steeds een vast concept op: iedere release bevatte vele – liefst meer dan twintig – lofi-pareltjes die zich rechtstreeks een weg naar je ziel baanden.
Sinds oudjaar 2004 is Guided By Voices niet meer, maar eigenlijk merk je daar weinig van. Pollards nieuwe soloalbum From A Compound Eye baadt wederom in de typische rommelige sfeer en met haar zesentwintig nummers klokt de goedgevulde plaat wederom af op ruim zeventig minuten. Tot daar loopt alles dus goed, maar als Pollard na al die jaren één ding nog steeds niet geleerd heeft is het dat hij door wat selectiever met zijn muzikale materiaal om te springen tot betere platen zou kunnen komen. Kortom, het lijkt er weer op dat alle ideeën die door zijn hoofd flitsten weer klakkeloos opgenomen zijn.
En dat gegeven produceert door de jaren heen steeds meer ruis. Al moet er gezegd worden dat er ook deze keer weer enkele pareltjes tussenzitten die de vergelijking met de GBV-klassiekers Bee Thousand en Alien Lanes op een bepaalde manier toch wel weer kunnen doorstaan. Luister maar eens naar ‘Field Jacket Blues’, ‘Dancing Girls And Dancing Men’, ‘I’m A Widow’, ‘Hammer In Your Eyes’, ’50 year old baby’ en ‘Other Dogs Remain’ en je weet precies hoe Pollard er toch weer in slaagt om de gevoelige snaar te geraken. Maar aan de andere kant maakt From A Compound Eye ook duidelijk dat je niet te kwistig met je talenten moet omspringen. Eenvoud is een mooie deugd!
Luister naar ‘Dancing Girls And Dancing Men’
http://www.kindamuzik.net/recensie/robert-pollard/from-a-compound-eye/11887/
Meer Robert Pollard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robert-pollard
Deel dit artikel: