Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er is thans nog niet heel erg veel van Russ Brown uit Minneapolis bekend. Over zijn debuutplaat, genaamd The Fugitive Peace, valt gelukkig wel een en ander te vertellen. Zoveel zelfs dat je eigenlijk nauwelijks weet waar je moet beginnen. Russ Brown is hoe dan ook iemand om absoluut in de smiezen te houden.
Brown en zijn achtkoppige band beginnen de reis in ieder geval in woestijnstad Las Vegas. De opener 'Las Vegas Blvd.' is meteen de stevigste track van de cd. Daarna vervolgt Brown zijn weg met de hartverscheurende huilebalkjesblues van 'Dirtroads', om vervolgens via allerlei aanstekelijke en vaak ook ontroerende alt. countrydeuntjes met 'Fall into Memphis' weer bij de soul en rock-'n-roll te belanden.
Er is niet echt een heel duidelijke lijn in de elf nummers te bespeuren. De kracht zit vooral in de subtiele afwisseling en Browns herkenbare stijl. Zo heeft zijn lichtjes knauwende en nasale stemgeluid iets weg van de jonge Ryan Adams, terwijl tegelijkertijd de robuuste klanken onderhuids refereren aan voortreffelijke bands uit het recente verleden, zoals Whiskeytown en zelfs de Palace Brothers.
Als je Brown in 'Dirtroads' hoort zingen over eenzame zielen en een lost highway, dan zou je hem haast een draai om de oren verkopen voor gebrek aan originaliteit. Is het niet zo dat dergelijke alt. countrythematiek inmiddels een uitgedroogde cactus voorstelt? Of is men na zoveel jaren domweg verwend geraakt door al die pracht?
Brown weet zulke clichés prima te omzeilen of er op schitterende wijze mee weg te komen, simpelweg door zijn oprechtheid. The Fugitive Peace is een zeldzaam verfrissende plaat van onaangetaste schoonheid en ongetwijfeld het beste wat zuivere alt. country momenteel heeft te bieden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/russ-brown/the-fugitive-peace/17957/
Meer Russ Brown op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/russ-brown
Deel dit artikel: