Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Frankrijk maakt de laatste tijd een hausse mee in zachtaardige, zoetgevooisde muziek, die met recht een nieuwe lichting van het ‘chanson’ laat horen. Rondom Benjamin Biolay vinden we bijvoorbeeld Bang Gang en Keren-Ann. Uit een van de banlieues van Parijs komt nu Sébastian Schuller tot ons. Een dertiger die hoop put uit melancholie en dat muzikaal grondvest op een substraat van akoestische gitaren en elektronica.
Schuller maakt popmuziek; soms dansbaar, dan weer introvert. Hij zoekt steeds het contrast tussen licht en donker, vrolijk en melancholisch. Een warme knisperplaat vol weemoed Happiness noemen, geeft al aan waar Schuller de tegenstellingen zoekt.
Happiness ligt in het verlengde van The Postal Service, houdt zich op in wateren die aan Air doen denken, knipoogt naar Brian Eno, speelt met gemankeerde onschuld zoals Tim Burton dat doet. Waar Happiness slaagt, ligt dat aan Schullers talent om nét los te komen van zijn vele invloeden en een puur persoonlijk album te schrijven. Een autobiografie die net als Beds Spacebox weer een Franse prachtplaat van de knusse soort oplevert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/s-bastien-schuller/happiness/9735/
Meer Sébastien Schuller op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/s-bastien-schuller
Deel dit artikel: