Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Muziek is soms net één der exacte vakken: de lijntjes, de dwarsverbanden, de formules, de grafieken, de chemie en niet te vergeten de wijze waarop met elektrotechniek klanken uit instrumenten geperst worden. Zo lijkt het toch bij het beluisteren van Saxon Shore's nieuwe plaat It Doesn't Matter. Dit kunstwerkje staat boordevol nummers met een ijzersterke, geleidelijke opbouw: tien tracks, één voor één ingenieuze muziekstukken, die opgetrokken zijn door een stel klankarchitecten.
Aan zang doet het Amerikaanse Saxon Shore bijna niet. Alleen tijdens 'This Place' is daar opeens de betoverende, ijle stem van Caroline Lufkin. Het voordeel van die weinige zangpartijen is dat de focus totaal op het instrumentale gedeelte ligt. Wat daar gebeurt, is een mengeling van diverse muziekstijlen, met misschien nog wel de meest prominente plaats voor postrock en ambient. Vanaf het nulpunt groeien de songs langzaam uit tot aanzwellende, her en der aardig bombastische, muziekstukken. Ze krijgen tijd genoeg om te groeien van niets naar heel wat, want de nummers zijn behoorlijk lang en uitgesponnen. Spanning is er dan ook ruim voldoende. Alsof het onweert en je elk moment de knal verwacht.
It Doesn't Matter levert muziek die eigenlijk klinkt zoals vroeger de screensaver van Windows 97 er uitzag: met vele lijntjes, voldoende kleuren, onverwachte bewegingen en met - na lange, apathische bestudering - mogelijk zelfs een tikkeltje hallucinante effecten. Ondanks de wat nonchalante titel is dit bepaald geen nietszeggende plaat. Het klinkt wellicht vreemd, maar de muzikale bouwers van Saxon Shore hebben een vernuftige plaat gemaakt waarbij je drukke hoofd na een tjokvolle week eindelijk eens heerlijk tot rust kan komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/saxon-shore/it-doesn-t-matter/19744/
Meer Saxon Shore op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/saxon-shore
Deel dit artikel: