Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je hebt hardrock en hardrock, maar een verheffend genre wordt het natuurlijk nooit. Screaming Females uit New Jersey weten zich in elk geval te beperken tot tien tracks in vijfendertig minuten en voor eindeloos gesoleer is weinig tijd. Wel voor een paar logge gitaarriffs of vette rockclichés en de songs stuiteren soms op en neer als in de lelijkste glamrock, zeg maar hardrock op high heels.
Maar hardrock kan ook leuk zijn, als het zichzelf niet al te serieus neemt (spoel meteen negentig procent van het genre door) of flirt met punk. Dát doen Screaming Females allebei. Overigens herbergt de band maar één schreeuwende dame, frontvrouw Marisa Paternoster. Die andere twee Females zijn kerels. Grapje. Ook leuk, want humor en hardrock zijn geen familie. Hoewel Paternoster als gitarist van wanten weet, is het haar vrouwelijke touch die deze muziek toch plezierig maakt.
De hard-zachtvariaties in luide muziek zijn bekend. Pixies bouwden er een carrière op. Screaming Females weten er ook wel raad mee, maar Paternoster durft echt subtiel en kwetsbaar te zijn in de rustige momenten, zowel in muziek als tekst. Dat geeft het harde Rose Mountain een lichtvoetige, sexy toets. Hell, na driekwart van de plaat zou je je zowat bekeren tot de muzieksoort.
http://www.kindamuzik.net/recensie/screaming-females/rose-mountain/25776/
Meer Screaming Females op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/screaming-females
Deel dit artikel: