Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sufjan Stevens speelt fluit en marimba op het debuutalbum van de Noorse band Serena Maneesh. Een betere manier om je op het verkeerde been te zetten is er bijna niet, want muzikaal staan de Noren ver verwijderd van de Amerikaanse singer-songwriter. In plaats van een akoestische gitaar gebruiken ze de alom bekende stofzuiger-truc: ze trekken ruisende gitaarmuren op, vol psychedelica, experiment en herinneringen aan Sonic Youth en My Bloody Valentine. Vorig jaar al kwam dit debuutalbum in Noorwergen uit en eind oktober speelde de band in de Melkweg, in het voorprogramma van The Dandy Warhols. Een enigzins verlate recensie dus, maar de hypnotiserende muziek hield me al die tijd gevangen. Ach, beter te laat dan... inderdaad.
Serena Maneesh is zanger/gitarist Emil Nikolaisen, aangevuld met zijn twee zusjes en zangeres Lina Holström, Eivind Schou (viool), Sondre Tristan Midttun (gitaar) en Tommy Akerholdt (drums). Ze zijn genomineerd voor een Noorse Grammy en hebben elders in de wereld ook al wat beroering veroorzaakt met dit gevarieerde album. Noem het een combinatie van droompop, shoegazer en noise, zeg dat het klinkt als een mix van The Dandy Warhols, Secret Machines, Sonic Youth en Black Rebel Motorcycle Club (de oude versie), of luister gewoon naar de bezwerende opener ‘Drain Cosmetics’ en de instrumentale afsluiter ‘Your Blood In Mine’, een twaalf minuten durende kraker die is opgebouwd rond een repeterend motief waarin schurende gitaren en een overstuurde saxofoon samenkomen. Verpletterend. Sufjan Stevens hoorde dat het goed was.
http://www.kindamuzik.net/recensie/serena-maneesh/serena-maneesh/11857/
Meer Serena Maneesh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/serena-maneesh
Deel dit artikel: