Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zou Sharon van Etten wel eens lachen? Op Are We There, haar vierde alweer, klinkt ze een beetje sip. Dat was op voorgangers Tramp (2012), Epic (2010) en Because I Was in Love (2009) niet anders. Maar het is nu 2014,en Van Etten klinkt nog steeds doodongelukkig, terwijl publiek en pers haar inmiddels op handen dragen.
"I love you, but I'm lost", verzucht de hipsterkoningin in het gelijknamige nummer, dat halverwege de cd passeert. Want als liefde niet gelukkig maakt, dan is alle hoop verloren. In het één-na-laatste nummer is er een glimp van optimisme als ze zingt: "Maybe something will change." Maar het antwoord schuilt nochtans in de titel: 'Nothing Will Change'. Elf songs, die stuk voor stuk luisteren als bladzijden uit een dagboek van onzeker tienermeisje.
Wie weet wat Van Etten precies maakt, mag het zeggen. Psychedelische folksongs verpakt als pop? Alles lijkt hoe dan ook verweven met de zwierige vocalen. De gouden regel van minder is meer geldt zeker ook voor haar zingen. Haar donkere stem krioelt als een hitsige slang door een oerwoud van klanken. Het mag soms best een tikkie minder. Geluk komt met soberheid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sharon-van-etten/are-we-there/25051/
Meer Sharon Van Etten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sharon-van-etten
Deel dit artikel: