Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het beeld dat Revelation Road oproept, is dat van een lang en leeg bospaadje waarop een vrouw van middelbare leeftijd wandelt terwijl ze haar leven overpeinst. Op haar nieuwe plaat doet singer-songwriter Shelby Lynne alles alleen. Van schrijven, zingen, musiceren tot produceren, bij helemaal niets heeft de 43-jarige, frêle schoonheid uit de omgeving van Nashville nog hulp nodig.
Of het leuk is om zo een plaat te maken, blijft onvermeld. Lynne staat bekend als een fel katje dat je niet zomaar kunt aanhalen. Aanvankelijk was ze de hoezenpoes op haar eigen mainstream countryplaten, totdat haar ware identiteit en creativiteit explodeerden op de voortreffelijke countrysoulplaat I Am Shelby Lynne uit 1999.
Inmiddels zijn we een smaakvol tribute aan Dusty Springfield en nog wat platen verder en wandelt Lynne helemaal alleen de studio in en uit. Het valt niet te ontkennen dat solo-epistel Revelation Road minder spettert, dat het drumspel vlak is en dat er nog wel meer is aan te merken. Maar ja: die stem. Onderkoeld, helder als een ijskonijn en tegelijk warm en zeer zeker van zichzelf.
Voor het eerst doet Lynne een boekje open over het grote drama in haar leven in de aangrijpende song 'Heaven's Only Days Down the Road'. Over hoe haar vader haar moeder en daarna zichzelf doodschoot. Lynne, toen zeventien jaar oud, was getuige en beschermde haar jonge zusje Allison Moorer (nu de vrouw van Steve Earle en zelf zangeres).
Haar groep volgers zal er met dit soort heftige, intieme en imperfecte solowerkjes niet groter op worden. Maar de mensen die Shelby Lynne volgen, zullen haar met platen als deze nooit meer loslaten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/shelby-lynne/revelation-road/22487/
Meer Shelby Lynne op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/shelby-lynne
Deel dit artikel: