Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mijmerend, slaaptoestand, half wakker. Geluiden in de verte. Vaag, hard. Dan weer dichtbij. En warm. Een zeemzoete stem maakt haar intrede. En dan sterft alles weg. Of toch niet, want in de verte kabbelt het rustig voort. ‘Low Light Sleep’ is een feit.
Signer doet wat velen eigenlijk doen. Hij bestudeert de ultieme synthese van analoog en digitaal en op een bepaalde manier weet hij zichzelf al doende te profileren. Ieder nummer is immers één lange mutatie waarin een enkele melodielijn centraal staat die hij onderweg op vele verschillende manieren in beeld brengt. En daar zit nu net de sterkte van zijn wisselend gebruik van analoog en digitaal. Hij laat de tafereeltjes op een organische manier in elkaar overvloeien en beroept zich daarvoor op gelijke delen chaos en structuur. En daarbij komt nog dat de textuur overduidelijk in shoegaze gedompeld is. Maar ja, Bevin Smith blijkt dan ook een grote My Bloody Valentine-fan te zijn.
Maar toch slaagt Signer erin om de gulden middenweg niet uit het oog te verliezen. Hij plaatst immers abstractie tegenover melodie. En wie vermoedt dat deze twee passen als een tang op een varken heeft het mooi mis. The New Face Of Smiling leert ons dat ze net zo goed samengaan als een Nieuw-Zeelander die zijn platen op een New Yorks label uitbrengt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/signer/the-new-face-of-smiling/8251/
Meer Signer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/signer
Deel dit artikel: