Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zal niemand ontgaan, de titel van dit album bevat een woordspeling op de door meneer Bush met symbolische woorden ontketende oorlog tegen terreur. Een album elektronische muziek met politiek engagement? Gebruikelijk is dat niet in dit genre, eerder typeert elektronische muziek zich door de vlucht in dromen en de muzikale roes. Het ontstijgen van de aardse realiteit door diep in klankkleuren en ritmes te duiken. Dansen, dromen, zwijmelen. Elektronische muziek is normaliter niet zo van maatschappijkritiek.
Zuiver elektronisch is dit album niet. Christof Steinmann, de Zwitser achter het éénmansproject Softland, gebruikt ook akoestische instrumenten. Harmonium, contrabas, zang. Van diep in het geluid duiken is wel sprake. Met een bij vlagen verbluffend resultaat. ‘Llum’ neemt je mee met een warme saxmelodie en volle basloop, onderbouwd door een lichtvoetige vierkwartsmaat. ‘Immer Beides’ trekt je vel strak over je beenderen naar achteren, met zo'n verfijnd geknisper en zo'n scherpe melodielijn dat het eng wordt. Fascinerend hoe een nummer als ‘Mlle’, met als tekst je t’aime, haast schizofreen ten onder gaat in digitale storingsterreur. Het openingsnummer ‘Please Confirm the World’ is een poëtische ballade die opheldering geeft over de titel van het album: "Beta versions of ourselves we are, trying and running in no direction, in our daily little war against errors."
Misschien proef je het internationale karakter van War Againstt Error al. In de benaming van nummers en in de songteksten worden vier verschillende talen gebruikt en daarnaast worden zeven korte (van de in totaal tweeëntwintig) nummers weergegeven door geografische coördinaten. Het betreft veldopnames aldaar. Hoe dat klinkt? Dichtslaande deuren, een trekharmonica, wat storende mobieltjes, de nacht en een wegstervende auto, en meer alledaagse geluiden. Eens even kijken, dat zou dan onder andere in Zürich, Luzern, in Nederland en in Argentinië moeten zijn. De zeven veldopnames brengen je langs zeven locaties op de wereld. De fragmenten worden opgevolgd door een cluster muziek.
Het lijkt niet alsof Softland de plekken een verschillend karakter wil meegeven. De veldopnames kunnen overal plaatsvinden. Andere nummers typeren zich ook niet door een authentiek plaatsgebonden karakter. Ze bezitten allen dezelfde abstracte stijl, een ontmoeting tussen experimentele pop en een parodie daarop, een schizofrene trip tussen vloeiende instrumenten en stotterende elektronica, in elkaar verstrengeld door knip-en-plakwerk.
Softland wil zijn mening over de oorlog tegen terreur ook niet aan ons opdringen. Als er al een politiek geëngageerde mening in deze plaat zit, lijkt de boodschap ‘overal ter wereld zijn we gelijk, eenieder z’n eigen worsteling’ te zijn. Je kan dit reflecteren op Bush en concluderen dat hij vooral oorlog voert tegen zijn eigen fouten. Dat is aan jou.
Muzikale conclusie? Voor de liefhebber van abstracte elektronica een must om z’n nieuw geluid en de genoemde hoogtepunten. Voor de leek in elektronica niet erg toegankelijk. Het eveneens Zwitsers muzikale platform Spezialmaterial blinkt niet uit in toegankelijkheid. Ook niet in hoge oplages trouwens.
http://www.kindamuzik.net/recensie/softland/war-againstt-error/11041/
Meer Softland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/softland
Deel dit artikel: