Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als de ene oude soulrot een plaat uitbrengt, kan de ander niet achterblijven. Dat moeten Al Green en Solomon Burke gedacht hebben toen ze hoorden van elkanders opnamen. Green lijkt het, gezien de plaattitel Lay It Down, rustig aan te willen doen, maar Burke wil vlammen met zijn Like a Fire. Veel meer dan een waakvlammetje wordt het echter niet.
Het album heeft met tien nummertjes een korte brandtijd. Onvergetelijk als comebackplaat Don't Give up on Me uit 2002 is deze vierde release sinds toen zeker niet. Daarvoor zijn de liedteksten te niemendallerig en is de begeleiding wat te achtergesteld. Burkes bulderende zang domineert meer dan ooit tevoren. Hier en daar wordt daaraan een verfrissend orgeltje of banjootje toegevoegd of de deelname van jonge gasten als Ben Harper en Keb 'Mo' en oudere naam van faam Eric Clapton, maar het blijft muzikaal wat zielloos. Dat ligt aan de merendeels uptempo composities, funky in elkaar gedraaid door producer Steve Jordan. De drums tikken weliswaar lekker non-stop door, maar laten zo ook weinig ruimte voor bezinning over.
Toch zijn er weer een paar nummers bij waarin Burke onweerstaanbaar op dreef is. De gitaarsolo in 'Ain't That Something' is te glad, maar de soulgigant en zijn koortje kreunen met een opzwepend 'mmm' het vrolijke liedje vol. Waar hij in 2002 met de titeltrack om begrip en vergiffenis van zijn zoveelste liefje vroeg, doet de zanger dat hier met het heerlijk slepende 'Understanding'. In 'You and Me' neemt Burke je mee op een poppy wandeling door een zonovergoten wereld. Jammer dat het voornamelijk de zon is die brandt op dit plaatje, dat ondanks de titel eerder aandoet als een opgewekt tussendoortje dan een groots en meeslepend vuurwerk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/solomon-burke/like-a-fire/17214/
Meer Solomon Burke op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/solomon-burke
Deel dit artikel: