Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Haar muziek krijgt het etiket Diskurspop opgeplakt. Maar die aanduiding voor Duitstalige maatschappijkritische pop doet Sophie Hunger geen recht. Al was het maar omdat de Zwitserse zich, op plaat en podium, manifesteert als een meertalige singer-songwriter, ergens in een grensgebied tussen folk, jazz en pop.
Geboren in Bern als Emilie Jeanne-Sophie Welti, bracht de diplomatendochter haar jeugd deels door in het buitenland om daarna in Zürich de middelbare school af te maken. Ze begon de studies Duits en Engels, maar de muziek kreeg haar steeds meer in haar greep. Het gevolg van pianolessen, een vader met een passie voor jazz en veel luisteren naar hiphop. Nog voor haar twintigste begon Emilie met zingen.
Ze belandde in de lokale muziekscene en werd zangeres in een indierockband. Die kwam niet van de grond. Als Sophie Hunger, naar de achternaam van haar moeder, maakte ze op eigen kracht een akoestisch getint album en veroorzaakte daarmee een kleine sensatie. Dat bracht haar onder de aandacht van een management annex platenlabel uit Lausanne.
Daar koppelde men het ontluikende talent aan een producer uit de jazzhoek. Het resultaat, Monday's Ghost, groeide in Zwitserland uit tot een platina succes. Via muziekgrootmacht Universal lukte het Hunger vervolgens ook om in Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk een bescheiden doorbraak te bewerkstelligen.
Inmiddels is de nog altijd vanuit Zürich opererende Zwitserse druk bezig haar vleugels verder uit te slaan. Dat doet ze onder meer met 1983, waarvan de titel een verwijzing is naar haar geboortejaar. Evenals op de voorganger zijn Hungers teksten tamelijk abstract, maar het (Duitstalige) titelnummer heet een aanklacht te zijn tegen het egoïsme en hedonisme van haar generatie, terwijl ze zich in 'Your Personal Religion' afzet tegen kuddegedrag.
De spaarzame productie en arrangementen maken dat het album minder toegankelijk is dan het meer uitbundige en gevarieerdere Monday's Ghost. Tegelijkertijd bewijst een dergelijke aanpak de eigenzinnigheid van Hunger. Vooral in een fraai en ingetogen gespeelde versie van Noir Désirs 'Le Vent Nous Portera' laat ze horen waarom menig kenner haar een grote internationale toekomst voorspelt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sophie-hunger/1983/20337/
Meer Sophie Hunger op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sophie-hunger
Deel dit artikel: