Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Spinto Band. In 2006 kwam je deze naam veelvuldig tegen in de recensies van South by Southwest. Ook de plaat Nice and Nicely Done, die in datzelfde jaar in Nederland verscheen, werd overladen met loftuitingen. Het frisse, het rammelende en de zonnige kijk op indiepop maakte het piepjonge The Spinto Band tot the next big thing. Ondanks de positieve verhalen over dit zestal uit Wilmington, Delaware, werd het gek genoeg nog voor het einde van 2006 stil rond de band.
Nu zijn de heren terug. Met hun welgeteld negende studioalbum, dat de titel Moonwink meegekregen heeft. Hoog tijd om er even voor te gaan zitten, om te horen hoe het talentvolle The Spinto Band anno 2008 klinkt. Vanaf de opener 'Later on' is het duidelijk: de mannen gaan verder waar ze met Nice and Nicely Done waren gebleven. De stem van Nick Krill - onvast en licht verveeld - zet de toon. De band speelt er als vanouds hoekig, rafelig en rammelend omheen.
In de traditie van Pavement en collega's van Of Montreal en Field Music, heeft The Spinto Band een frisse kijk op 'het liedje'. Wars van conventies en andere verplichtingen, klinken de nummers op Moonwink opgewekt, onbevangen en vrolijk. Het grote verschil met Nice and Nicely Done is het gebrek aan variatie. Het enige nummer dat afwijkt van de rest is 'Alphabetical Order'. Ondanks fantastische nummers als 'Summer Grof' en 'Ain't This the Truth', gaat dit ten koste van de aandacht. Aan het einde van de rit lijken de songs inwisselbaar en dat is jammer. Want The Spinto Band heeft het in zich om te boeien, alleen komt het er op Moonwink niet helemaal uit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/spinto-band/moonwink/17517/
Meer The Spinto Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spinto-band
Deel dit artikel: