Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Spiritual Beggars leek ten onder gegaan aan het succes van de andere band van gitarist Michael Amott: de deathmetalformatie Arch Enemy. Maar zie, daar is uit het niets ineens Spiritual Beggarsalbum nummer zeven: Return to Zero. Met weer een nieuwe zanger: Apollo Papathanasio is na Christian 'Spice' Sjöberg en JB Christoffersson de derde frontman voor de band. Hij klinkt erg als zijn voorganger Christoffersson, die vertrok omdat hij zich wil concentreren op zijn hoofdband Grand Magus.
Dat is niet vreemd, want Grand Magus ontpopte zich op Iron Will tot een betere klassieke heavymetalband dan Spiritual Beggars ooit was met Christoffersson op zang. De faam van die band is toch vooral gebaseerd op de met 'Spice' opgenomen stonermetalplaten Mantra III en Ad Astra. Hoewel Christoffersson een betere zanger is, bleef de muziek van Spiritual Beggars in zijn periode vaak hangen in een niemandsland tussen bluesgebaseerde heavy seventies hard rock en power metal.
Dat probleem is met Papathanasio alleen maar erger geworden. De eerste helft van Return to Zero is ronduit dramatisch. Koene ridder Papathanasio gaat meteen in volle strijdmodus, waardoor er geen ruimte is voor soul in zijn zang. Amott zit ook nog te veel met zijn hoofd bij Arch Enemy, want de riffs zijn te metal en sowieso al niet erg bijzonder. De ritmesectie groovet ook totaal niet. De te hard ingemixte, strak op de clicktrack ingespeelde snaredrum blijft de hele plaat een stoorzender. Als gekozen was voor power metal in plaats van hardrock als leidend beginsel was dat nog tot daar aan toe, maar dat is alleen zo in het slot van 'The Chaos of Rebirth'. Verder is het toch vooral veel te opgefokte en metalig gespeelde hard rock wat de klok slaat.
Het rustige 'Spirit of the Wind' is een keerpunt. Papathanasio gaat dynamischer en met veel meer soul zingen en Amott herinnert zich ineens hoe je die Ritchie Blackemoreloopjes ook alweer speelt. Alleen willen de echt vette riffs of vocale hooks maar niet komen, waardoor Return to Zero op zijn best op het competente, maar weinig zeggende niveau van een mindere Whitesnaketrack blijft hangen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/spiritual-beggars/return-to-zero/20543/
Meer Spiritual Beggars op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/spiritual-beggars
Deel dit artikel: